حساسیت و مقاومت مخمرهای جدا شده از مبتلایان به ولوواژینیت کاندیدیایی به داروهای ضد قارچی به روش انتشار دیسک

علت استفاده روزافزون از داروهای ضد قارچی گروه آزول، تعداد مخمرهای مقاوم به دارو و نیز میزان شیوع عفونت های شایع واژن به ویژه شکل عود کننده آن، امروزه رو به افزایش است. از این رو این مطالعه به منظور بررسی حساسیت و مقاومت مخمرهای جدا شده از عفونت های واژن انجام شده است.
این مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی بر روی 118 مخمر جدا شده از 436 بیمار مشکوک به ولو واژینیت کاندیدایی به داروهای گروه ایمیدازول شامل کلوتریمازول، فلوکونازول کتوکونازول، میکونازول و اکونازول و نیستاتین از گروه داروهای پلی ان ها انجام گرفت. برای تعیین ارتباط آن ها با علائم بالینی و نبز ارتباط مقاومت یک دارو با سایر داروها از آزمون های آماری مجذور کای، کاپا و ضریب رگرسیون خطی و نرم افزارSPSS.11 ویرایش 11 استفاده گردید.
در این مطالعه، هیچ گونه مقاومتی نسبت به داروی نیستاتین از گروه پلی ان ها و اکونازول در گروه ایمیدازول ها مشاهده نگردید ولی نسبت به سایر داروها از این گروه، پنجاه و سه مورد (9/44 درصد) به فلوکونازول، 26 مورد (22 درصد) به میکونازول، 10 مورد (5/8 درصد) به کلوتریمازول و 2 مورد (7/1 درصد) به کتوکونازول مقاوم (27 درصد) بودند.
در این مطالعه، آزمون ضریب همبستگی خطی نشان داد که بین علایم بالینی و حساسیت مخمرهای جدا شده از آن ها همبستگی منفی نسبت به داروهای کلوتریمازول و کتونازول وجود دارد (05/0≤P). همچنین بین مقاومت مخمرهای جدا شده به یک دارو از گروه ایمیدازول با سایر داروهای آن گروه همبستگی مثبت وجود دارد ولی هیچ گونه همبستگی با داروی نیستاتین از گروه پلی ان ها وجود ندارد