معیارهای بالینی و پاراکلینیکی اختلالات تیروئید در افراد بالای 15 سال

اختلالات تیروئید در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. با توجه به اهمیت اختلالات تیروئید و وقت گیر بودن و هزینه بر بودن راه های تشخیصی این اختلالات و پیشنهاد امتیاز بندی برای تشخیص زودرس این اختلالات این مطالعه به منظور مقایسه معیارهای بالینی و پاراکلینیکی اختلالات تیروئید در افراد بالای 15 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی کاشان طی سال های 78-1375 و درمانگاه غدد متابولیسم امام خمینی طی سال 1379 صورت پذیرفت.
این یک مطالعه از نوع تشخیصی بوده که بر روی بیماران در سنین 60-15 ساله و مشکوک به اختلالات تیروئید انجام گرفت. ابتدا توسط متخصصان داخلی و براساس معیارهای بالینی Flipp Flling چنانچه جمع جبری 18 و بیشتر بوده، به عنوان هیپرتیروئیدی تلقی و چنانچه میزان نمره آن ها 18-11 به عنوان مشکوک و کمتر از آن به عنوان یوتیروئید بوده و در امتیاز هیپوتیروئید نمره بالای +19 هیپوتیروئیدی محسوب شدند. سپس از کلیه بیماران T3 و Free T4 و IRMA) TSH) درخواست شد. TSH زیر 0.3 میکروگرم و T4 بیش از 12 و T3 بیش از 180 هیپرتیروئید و افراد با TSH بیش از 5 میکروگرم و T4 کمتر از 4 میکروگرم و T3 کمتر از 8 میکروگرم هیپوتیروئید تلقی شد. سایر افرادی که مقادیر پاراکلینیک آن ها طبیعی بود سالم بودند.
تحقیق بر روی 200 نفر انجام گرفت. از 150 بیمار مشکوک 31 نفر (20.7%) مرد و 119 نفر (79.3%) زن بودند و 100 نفر آن ها مشکوک به هیپرتیروئیدی و 50 نفر مشکوک به هیپوتیروئیدی بودند. اکثر بیماران هیپرتیروئیدی 80% زن و 20% آن ها را مردان تشکیل دادند. هفتاد و هشت درصد بیماران هیپوتیروئیدی زن و 22% مرد بوده اند. یعنی هر دو اختلال در زن ها بیشتر بود. حساسیت معیار Flipp Flling در این مطالعه براساس معیار هیپرتیروئیدی 91% و حساسیت جدول هیپوتیروئیدی در این مطالعه 76% بود و هیپوتیروئیدی حساسیت کمتری (76%) را نشان داد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به هزینه آزمایش های پاراکلینیکی استفاده از معیارهای Flipp Flling می تواند در تشخیص اختلالات کم کاری و پرکاری تیروئید مفید باشد و با توجه به مقدار کم نمونه ها، تحقیق بر روی مراجعه کنندگان بیشتر توصیه می گردد.