بررسی مقایسه ای میزان هموسیستئین سرم در بیماران با سقط راجعه و زنان بارور طبیعی

سقط راجعه یکی از معضلات علم مامایی است که علل مختلفی می تواند داشته باشد. از آنجا که هموسیستئین نقش مهمی در لانه گزینی و رشد و نمو جفت دارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی نقش هموسیستئین سرمی در بیماران با سقط راجعه در مقایسه با افراد با سابقه باروری طبیعی انجام شده است.
این مطالعه به صورت توصیفی و آینده نگر بر روی 60 زن غیرباردار 15-40 ساله مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان امام حسین (ع) تهران در سالهای 1386-1387 انجام گردید. از این افراد 30 نفر سابقه سقط راجعه داشتند (گروه مورد) که با انجام آزمونهای مربوطه علل ژنتیک، آناتومی، اختلالات هورمونی و ایمونولوژیک در مورد آنها کنار گذاشته شد. 30 نفر نیز با سابقه بارداری طبیعی به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. بیماران دو گروه با یکدیگر همسان سازی شدند. نمونه سرمی جهت اندازه گیری هموسیستئین خون ناشتا گرفته شد. سپس دو گروه بارور طبیعی (مورد) و افراد با سقط مکرر (کنترل) مقایسه شدند و اطلاعات بدست آمده پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11) و آزمون آماری t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد.
میانگین سنی در گروه مورد 5/7 ±9/29 و درگروه کنترل 3/5±1/30 سال بود که تفاوت معنی داری نداشت. تعداد حاملگی های قبلی در گروه مورد 3/1±8/2 و در گروه کنترل 2/1±6/4 بود. تعداد سقط در گروه مورد 02/1±13/4 در مقابل صفر در گروه کنترل بود. هر چند فقط در سه نفر از گروه با سقط مکرر در مقابل هیچ مورد از گروه کنترل هیپرهموسیستئینمی وجود دارد ولی میانگین سطح سرمی هموسیستئین در گروه با سابقه سقط مکرر 8/3±05/10 میکرومول بر لیتر بالاتر از افراد طبیعی با 3/2±2/8 میکرومول بر لیتر بود که البته این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار می باشد.
هیپرهموسیستئینمی با تاثیر بر عروق و ایجاد اختلالاتی بر روند لانه گزینی و رشد جفت، موجب بروز مکرر سقط می گردد، بنابراین اندازه گیری هموسیستئین در بررسی علل سقط مکرر در بیماران توصیه می شود و در صورت افزایش می توان با درمانهای مناسب از بروز آن پیشگیری نمود.