اثر خشک کردن، سیلو کردن یا پلی اتیلن گلیکول بر ارزش غذایی پسماندهای پسته

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر خشک کردن، سیلو کردن و افزودن پلی اتیلن گلیکول (PEG) بر غیر فعال سازی تانن ها در پسماندهای پسته بود. ترکیب شیمیایی، کیفیت پروتئین و ترکیبات فنولیک در تیمارهای آزمایشی شامل پسماندهای پسته به صورت تازه، آفتاب خشک و سیلو شده به مدت 30 و 60 روز مورد مطالعه قرار گرفت. به علاوه، میزان قابلیت هضم ماده ی خشک و ماده ی آلی و انرژی قابل متابولیسم با PEG و بدون PEG، برآورد گردید. کیفیت پروتئین بر اساس سیستم CNCPS تعیین شد. پس از سیلو کردن مقادیر کربوهیدرات های محلول در آب، دیواره ی سلولی، دیواره ی سلولی بدون همی سلولز، بخش های پروتئینی B3 و C کاهش (05/0P<)، اما میزان بخش های پروتئینی A و B1 افزایش یافت (05/0P<). با خشک کردن پسماندهای پسته مقادیر دیواره ی سلولی، دیواره ی سلولی بدون همی سلولز، لیگنین، پروتئین نامحلول در شوینده ی خنثی، پروتئین نامحلول در شوینده ی اسیدی و بخش پروتئینی C افزایش، اما غلظت کربوهیدرات های محلول و بخش پروتئینی B2 کاهش نشان داد (05/0P<). سیلو کردن باعث کاهش میزان تانن متراکم، تانن قابل هیدرولیز، ظرفیت رسوب پروتئین ترکیبات فنولی، ضرایب قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم گردید (05/0P<). اضافه کردن PEG به نمونه های آزمایشی، در زمان آزمایش تعیین ضرایب هضمی، باعث افزایش میزان قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم شد (05/0P<)، که نشان دهنده اثر مثبت PEG است. بر اساس نتایج به دست آمده، پسماندهای پسته به صورت خشک یا سیلو شده قابلیت استفاده به عنوان خوراک دام را دارا می باشد. از سوی دیگر، افزودن پلی اتیلن گلیکول باعث بهبود ضرایب هضمی گردید.