توسعه آموزشی ومشارکت انتخاباتی: مطالعه موردی انتخابات دوره نهم ریاست جمهوری ایران

دراین نوشتار مشارکت انتخاباتی درایران بر حسب استانهای کشور در دوره نهم انتخابات ریاست جمهوری مورد تحلیل قرار گرفته است. مساله مقاله آن است که میزان مشارکت انتخاباتی در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برحسب استانهای کشور تفاوت پذیری پرابلماتیک دارد و تغییرات آن تابع یک الگوی منظم نیست. پس از اثبات این مساله درمقام یافتن راه حل تئوریک مساله، بحث نظری این نوشتاررا بررویکردهای تئوریک دایاموند، لیپست و هانتینگتون استوار ساخته، رابطه مساله را با نظریه مناسب تابع نظم منطقی کرده ایم. درادامه با الهام از نظریه های موجود، دستگاه نظری متناسب با مساله مقاله فرموله شده است. درسطح تبیین تئوریک استدلال شده است که میان مشارکت انتخاباتی و توسعه آموزشی هم تغییری وجود دارد؛ به گونه ای که هرچه میزان توسعه آموزشی بیشتر باشد، میزان مشارکت انتخاباتی نیز بیشتر می شود. این استدلال از طریق روش تحلیل رگرسیون مورد داوری تجربی قرارگرفته است. شواهد موجود دلالت برآن دارد که میان مشارکت انتخاباتی و توسعه آموزشی به اندازه 69درصد هم تغییری وجود دارد.