بررسی اثر مصرف مکمل آهن در زنان باردار با هموگلوبین بیشتر از 2/13 بر وضعیت نوزادان آن ها

مصرف مکمل آهن آثار مثبت بر وضعیت آهن زنان باردار هنگام زایمان و پس از آن دارد، اما شواهدی وجود دارد که ارتباط سطوح بالاتر هموگلوبین را با افزایش مرده زایی، هیپرتانسیون ناشی از بارداری، محدودیت رشد داخل رحمی، خطر کوچکی جنین برای سن بارداری، وزن کم هنگام تولد، تولد پیش از ترم و مرده زایی نشان داده اند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر مصرف مکمل آهن بر وضعیت نوزادان زنان بارداری بود که غلظت هموگلوبین آن ها در هفته سیزده تا هجده حاملگی بالاتر از 2/13 گرم در دسی لیتر بود.
طی یک مطالعه تحلیلی در شش بیمارستان آموزشی درمانی 725 زن باردار با غلظت هموگلوبین بالاتر از 2/13 گرم در دسی لیتر در هفته سیزده تا هیجده حاملگی بودند و به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه مورد (432 نفر) و شاهد (293 نفر) پس از اخذ رضایت نامه قرار گرفت. گروه مورد از هفته بیست بارداری تا ختم بارداری، روزانه یک قرص فروس سولفات)محتوی پنجاه میلی گرم عنصر) و گروه شاهد از هفته بیست بارداری تا ختم بارداری، روزانه یک عدد قرص دارونما دریافت کرده بودند. این دو گروه خانم باردار ابتدا (هفته 18-13 حاملگی) از نظر سن، وضعیت اقتصادی اجتماعی، تعداد بارداری، تعداد زایمان، سابقه عوارض نامطلوب بارداری، شاخص توده بدنی، فاصله آخرین بارداری با بارداری فعلی و غلظت هموگلوبین و زمان سنجش آن همسان شده بودند.
در زنان باردار گروه مورد نسبت به زنان به طور معنادار با افزایش بروز وزن کم هنگام تولد (034/0p=)، زردی (006/0p=) و پلی سیتمی (043/0p=) در نوزاد مشاهده شد. همچنین میانگین غلظت هموگلوبین نوزادان در گروه مورد با اختلاف معناداری از میانگین غلظت هموگلوبین نوزادان در گروه شاهد بیشتر بود (0001/0P=) و میانگین غلظت قند خون نوزادان در گروه مورد با اختلاف معناداری از میانگین غلظت قند خون نوزادان در گروه شاهد کمتر بود. (016/=P).
به نظر می رسد، مصرف مکمل آهن طی بارداری در زنان با غلظت هموگلوبین بالاتر از 2/13 گرم در دسی لیتر، به دلیل عدم رقیق شدگی مناسب خون و در نهایت صدمه به گردش خون رحمی جفتی، نوزادان آن ها را در معرض افزایش ابتلا به وزن کم هنگام تولد، زردی دوران نوزادی و پلی سیتمی قرار می دهد.