بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی، عقب ماندگی ذهنی و مادران کودکان سالم

کیفیت زندگی با بیماری و شرایطی که سلامت را به خطر می اندازد، ارتباط دارد و از طرفی وجود کودک مشکل دار باعث ایجاد استرس جسمی و روحی و روانی بر خانواده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی، عقب ماندگی ذهنی و کودکان سالم صورت گرفت تا اثر ناتوانایی کودک بر کیفیت زندگی مادر مشخص شود.
این مطالعه پژوهشی، تحلیلی از نوع مقطعی و نمونه گیری براساس جامعه در دسترس بود که در شهر تهران انجام شد. حجم نمونه شامل سیصد نفر بود که صد مادر کودک مبتلا به فلج مغزی، صد مادرکودک مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و صد مادر کودک سالم ساکن شهر تهران، پرس شنامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت را که شامل 26 سؤال در چهار حیطه سلامت جسمانی، روانی، روابط اجتماعی و سلامت محیط بود، پر کردند. داده ها با نرم افزار SPSS-16 و با استفاده از آزمون های کولموگروف اسمیرونوف، آنالیز واریانس، آزمون تعقیبی توکی، کروسکال والیس و یو من ویتنی تحلیل شدند.
میانگین و انحراف معیار سن مادران مورد مطالعه به ترتیب 1/30 و 2/5 سال بود و مادران شرکت کننده در مطالعه، 3/24 درصد تحصیلات ابتدایی تا راهنمایی، 3/52 درصد متوسطه تا دیپلم و 3/23 درصد تحصیلات دانشگاهی داشتند. بین مادران کودکان سالم و کودکان مبتلا به فلج مغزی و همچنین مادران کودکان سالم و کودکان مبتلا به عقب مانده ذهنی، در هر چهار حیطه کیفیت زندگی، اختلاف معناداری وجود داشت (001/0p<)، اما بین مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی و کودکان مبتلا به عقب مانده ذهنی در هیچ کدام از حیطه های کیفیت زندگی، تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>).
با توجه به نتایج به دست آمده، لازم است متخصصان و سیاست گذاران خدمات بهداشتی و درمانی در زمینه کیفیت زندگی مادران کودکان مشکل دار به ویژه در حیطه سلامت و بهسازی محیط از جمله بهبود حمل ونقل متناسب با کودکان معلول بیشتر توجه کنند و سازمان های حمایتی مانند بهزیستی و تامین اجتماعی نقش فعال تری در حمایت اجتماعی مادران کودکان معلول داشته باشند و به خدمات مددکاری و روانشناسی در مراکز توانبخشی توجه بیشتری شود.