پایوژنیک گرانولوما: مروری بر خصوصیات کلینیکی 95 مورد

پایوژنیک گرانولوما یکی از ضایعات راکتیو شایع حفره دهان است که به طور معمول به دنبال تروماهای ملایم در نسوج به وجود میآید و به صورت رشد بیش از حد بافت همبندی با بستر بسیار پرعروق رخ می دهد. دلیل انتخاب این ضایعه برای بررسی، شیوع به نسبت بالا و گاهی اوقات داشتن مشی و ظاهر هراسناک آن است که امکان دارد سبب گمراهی و اشتباه در تشخیص درمانگر شود. هدف از این مطالعه، بررسی خصوصیات کلینیکی ضایعه پایوژنیک گرانولوما است.
در این مطالعه که از نوع outcome study است، روی 95 مورد قطعی پایوژنیک گرانولومای دهانی که بیوپسی شده و در آن ها بررسی هیستوپاتولوژیک انجام گرفت، خصوصیاتی شامل سن، جنس، محل آناتومیک، قوام، عامل اتیولوژیک، سابقه درد و خونریزی، خصوصیات سطحی و وضعیت پایه در یک چارت ثبت شد و با نرم افزار آماری SPSS 11 و تست آماری Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (P<0.05).
پایوژنیک گرانولوما در زنان (2/64درصد) شایع تر از مردان (8/35درصد) است و بیشتر در دهه های دوم (27درصد) و پنجم (23درصد) مشاهده شده و اغلب در ناحیه آلوئولار ماگزیلا (8/56درصد) و قسمت قدامی فکین دیده میشود. ضایعه بیشتر دارای قوام سخت (8/76درصد) و با سطح زخمی (3/65درصد) و خونریزی دهنده (9/58درصد) بوده و سابقه درد در موارد اندکی (4/8درصد) مشاهده میشود. ضایعه در 65درصد موارد پایه داربوده و شایعترین اتیولوژی شناخته شده، جرم دندانی (20درصد)بوده است.
پایوژنیک گرانولوما در خانم ها بیشتر از آقایان و در ناحیه قدامی فکین و ماگزیلا بیشتر مشاهده می شود. در بسیاری از موارد، سطح زخمی با سابقه خونریزی و بدون درد می باشد و شایع ترین اتیولوژی شناخته شده، جرم دندانی است.