بررسی میزان ریزنشت کامپوزیت خود باندشونده WetBond در حفرات کلاس V

کامپوزیت های خودباندشونده جهت کاهش مراحل کار معرفی گردیده اند. این کامپوزیت های جدید، بدون نیاز به استفاده از باندینگ، قادر به اتصال به صورت شیمیایی و میکرومکانیکال به دندان می باشند که تحقیقات مدونی در زمینه آزمایش ویژگی های آن ها در دست نمی باشد. بنابراین هدف از این تحقیق مقایسه میزان ریزنشت این کامپوزیت خود باندشونده را با باندینگ مرسوم Excite، به همراه کامپوزیت Tetric Flow بود.
در این مطالعه آزمایشگاهی-تجربی 30 دندان مولر سالم کشیده شده انسانی انتخاب و به 4 گروه تقسیم شد. در هر دندان 2حفره کلاس 5 تغییر یافته در سطوح باکال و لینگوال با استفاده از فرزهای الماسی روند به ابعاد 3 میلی متری اکلوزوجینجیوال ومزیودیستال و با عمق 2 میلیمتری تهیه شد به طوری که CEJ در وسط هر حفره قرار گرفت. حفرات به ترتیب زیر پر شدند: گروه A: اچینگ-باندینگ Excite-کامپوزیت Tetric Flow، گروه B: کامپوزیت WetBond، گروه C: اچینگ- کامپوزیت WetBond، گروه D: اچینگ-باندینگ Excite- کامپوزیت WetBond، چرخه حرارتی (1000 سیکل گرما و سرما، بین 5 تا 55 درجه سانتی گراد) و نفوذ رنگ با فوشین انجام شد. دندان های خوابانده شده در آکریل از وسط برش داده شدند و نفوذ رنگ در ناحیه کرونال و سرویکال حفرات، در زیر میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی 40، توسط دو مشاهده گر بررسی گردید. آنالیز آماری داده ها با آزمون کروسکال والیس (02/0P<) و (05/0P< Mann-Whitney) انجام شد.
کمترین ریزنشت در ناحیه اکلوزال مربوط به گروه شاهد (A) بود و پس از آن در گروه D و با فاصله زیاد در گروه B و C بود. در ناحیه جینجیوال کمترین میزان ریزنشت در گروه های B و D بود و بیشترین ریزنشت مربوط به گروه Aو C بود.
طبق نتایج این مطالعه، کامپوزیت خودباندشونده WetBond به تنهایی جهت ترمیم حفرات کلاس V توصیه نمی گردد و استفاده از اچینگ و باندینگ قبل از کاربرد آن منجر به کاهش میزان ریزنشت می گردد.