مقایسه دو رژیم دارویی میزوپروستول 6 و 12 ساعته واژینال در ختم بارداری سه ماهه دوم

پیشرفت های موجود در زمینه تشخیص زودرس ناهنجاری جنینی و بیماری های تهدیدکننده حیات مادر، باعث افزایش میزان ختم بارداری سه ماهه دوم شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تجویز میزوپروستول واژینال هر 6 ساعت یا 12 ساعت برای ختم بارداری در سه ماهه دوم انجام شد.
روش تحقیق: در این کارآزمایی بالینی، 140 زن با سن بارداری 14 تا 28 هفته که به دلایل مختلف کاندید ختم حاملگی بودند، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول هر 6 ساعت و گروه دوم هر 12 ساعت، 400 میکروگرم میزوپروستول از طریق واژینال دریافت کردند؛ در صورت عدم دفع جنین تا 48 ساعت، اکسی توسین با مقدار بالا تجویز می شد. فاصله زمانی شروع دارو تا دفع جنین، متوسط میزان داروی تجویزشده، نیاز به تجویز اکسی توسین با مقدار بالا و عوارض جانبی در دو گروه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 12) در سطح معنی داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شد.

تفاوت معنی داری در متوسط زمان تجویز دارو تا دفع جنین در دو گروه مشاهده نشد. متوسط میزان تجویز میزوپروستول در گروه اول (6 ساعته) (μg 761 ± 1600) در مقایسه با گروه دوم (12 ساعته) (μg 385 ± 1200) بیشتر بود (0/001>P). در هیچ یک از موارد نیاز به تجویز اکسی توسین با مقدار بالا پیدا نشد. تب در گروه اول، اندکی بیشتر بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود.

به منظور ختم بارداری در سه ماهه دوم، با تجویز 400 میکروگرم میزوپروستول واژینال هر 12 ساعت، می توان ضمن مصرف داروی کمتر، به موفقیت در ایجاد سقط به اندازه تجویز هر 6 ساعت دست یافت.