تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر دانش، نگرش و عملکرد مراقبین بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مراقبت از بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) تنش زیادی برای مراقب و خانواده ایجاد می کند. اجرای یک برنامه توانمندسازی به خودکنترلی و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه منجر می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر دانش، نگرش و عملکرد مراقبین مبتلایان به ام.اس انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی بر روی 70 مراقب بیمار مبتلا به ام.اس در دو گروه آزمون و شاهد انجام شد. برنامه توانمندسازی خانواده- محور در طول سه ماه اجرا و پرسشنامه های دانش، نگرش و عملکرد پس از تکمیل، جمع آوری و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 5/11) و آزمون های آماری استنباطی در سطح معنی داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.

بر اساس آزمون تی مستقل، بین میانگین نمرات دانش، نگرش و عملکرد گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<P)؛ این مقایسه بعد از اجرای مداخله سه ماهه، معنی دار بود (0/001=P). همچنین میانگین نمرات دانش، نگرش و عملکرد مراقبین گروه آزمون سه ماه بعد از مداخله، به صورت معنی داری افزایش یافت (001/0=P)؛ در حالی که در گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<P).

توانمندسازی مراقبین بیماران مبتلا به ام.اس، منجر به افزایش آگاهی، درک و مهارت شده، ایشان را در امر مراقبت کارآمد یاری داده و منجر به بهبود ایفای نقش می شود. طراحی و اجرای برنامه های موثر و ایمن برای مراقبین بیماران مزمن توصیه می گردد.