مقایسه کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت از دیدگاه خود و والدینشان با گروه سالم در شهرکرد

چکیده آنچه که در درمان یک بیماری مزمن چون دیابت دارای اهمیت است علاوه بر کنترل علایم بیماری، بهبود کیفیت زندگی بیمار است. زحمتی که یک بیماری مزمن چون دیابت بر شخص تحمیل می کند مسئله ای است که تنها از دیدگاه پزشک و پرستار قابل شناسایی نبوده و با آنچه بیمار احساس می کند بستگی دارد. تاثیر دیابت و عوارض ناشی از آن بر روی کیفیت زندگی هنوز ناشناخته باقی مانده و مطالعات انجام شده بر روی کیفیت زندگی بیماران دیابت محدود است. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت تیپ 1 از دو دیدگاه خود و والدینشان با گروه کنترل انجام شد.
در یک مطالعه «کوهورت تاریخی» کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت تیپ 1 از دیدگاه خود و والدینشان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های کیفیت زندگی (PedSQL) در دو دیدگاه کودکان و والدین در چهار بعد جسمی (8 سؤال)، عاطفی (5 سؤال)، اجتماعی (5 سؤال) و عملکرد مدرسه (5 سؤال) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار استنباطی (آزمون تی مستقل، من ویتنی و همبستگی اسپیرمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین میانگین نمره کلی کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان دیابتی و گروه سالم تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما در بعد جسمی این تفاوت معنی دار بود. دیدگاه والدین نشان داد که والدین کودکان دیابتی نسبت به والدین گروه سالم نگرانی بیشتری داشتند و کیفیت زندگی کلی و همچنین در ابعاد جسمی، عاطفی و اجتماعی بین نمره والدین گروه دیابتی و سالم تفاوت کاملا معنی دار بود (001/0p<).
یافته های پژوهش نشان داد که دیدگاه کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت در حیطه جسمی با گروه سالم متفاوت می باشد. همچنین از دیدگاه والدین کودکان و نوجوانان دیابتی کیفیت زندگی فرزندانشان بویژه در سه بعد عاطفی و جسمی و اجتماعی در مقایسه با والدین گروه سالم متفاوت می باشد. لذا توصیه می شود برنامه هایی به منظور ارتقاء سطح بهداشت روان این بیماران و خانواده آنها در کنار مراقبتهای درمانی ارائه گردد.