ارتباط مداخله های زودهنگام با موفقیت تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی

این پژوهش به منظور مطالعه ارتباط برخی از مداخله‌های زودهنگام با موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان دارای آسیب شنوایی انجام گرفته است. 

پژوهش به صورت توصیفی و از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل 90 نفر از دانش آموزان آسیب‌دیدهشنوایی دوره ابتدایی (57 نفر پسر و 33 نفر دختر) است که در سال تحصیلی 87- 1386 در آموزشگاه های ویژه شهر اردبیل مشغول به تحصیل بودند. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول اچ.اس. بولا، تعداد 45 نفر پسر و 25 نفر دختر با رعایت تناسب جنسی از جامعه به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از دو پرسشنامه محقق‌ساخته و نیز از پرونده پزشکی و توانبخشی دانش آموزان استفاده شد و فرضیه‌های تحقیق به روش آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرارگرفتند. 

نتایج پژوهش نشان داد که بین هریک از متغیرهای سن تشخیص کم‌شنوایی، سن شروع استفاده از وسایل کمک شنوایی(سمعک)، سن بهره‌گیری از برنامه‌های تربیت شنوایی و گفتار درمانی و نیز سن شروع آموزشهای والدین با موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان، ارتباط معنی دار (همبستگی منفی) وجود دارد. همچنین بین متغیر‌های استفاده مداوم از سمعک، میزان حضور دانش‌آموزان در برنامه‌های تربیت شنوایی و گفتار درمانی، همکاریهای والدین با تیم توانبخشی، تحصیلات والدین و وضعیت اقتصادی خانواده‌ها با موفقیت تحصیلی همبستگی مثبت معنی‌داری مشاهده شد. 

مداخله‌های زودهنگام با موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان ارتباط معنی‌دار دارد و موجب پیشرفت تحصیلی آنها می‌شود، اما متوسط سنین مداخله‌ها در جمعیت تحت مطالعه در حد قابل قبولی نیست و هنوز با سنین مطرح شده از جانب کمیته مشترک جهانی فاصله زیادی دارد.