مقایسه خودپنداره نوجوانان عادی و بزهکار پسر سنین 12 تا 14 سال شهر تهران

یکی از مفاهیم بنیادین در تکامل شخصیت و روان هر فرد،که در دوره نوجوانی اهمیت پیدا می کند، مفهوم خود است، لذا بررسی خود پنداره از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه خود پنداره نوجوانان عادی و بزهکار پسر12 تا 14 سال شهر تهران بوده است.
پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی مقایسه ای است. بدین منظور، بر اساس معیارهای مورد نظر،200 نوجوان پسر، که از گروه بزهکار50 نمونه به صورت تمام شمار و در دسترس و از گروه مرجع (نوجوانان عادی) 150 نمونه به روش مبتنی بر هدف، انتخاب شد. محیط پژوهش شامل مدارس دولتی از مناطق منتخب شهر تهران و کانون اصلاح و تربیت شهر تهران بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل دو بخش، اطلاعات جمعیت شناسی و سوالات مربوط به سنجش خودپنداره بود، که این بخش برگرفته از پرسشنامه Piers- Harris (2008Piers-Harris-Herzberg،) بود. با اینکه پرسشنامه خود پنداره Piers- Harris یک ابزار معتبر و پایا جهت سنجش خود پنداره در کودکان و نوجوانان ایران است، در این مطالعه نیز اعتبار آن اندازه گیری شد. به همین منظور از روش شاخص اعتبار محتوا استفاده شد، که نتیجه آن12/90 درصد به دست آمد. جهت تعیین پایایی ابزار در این پژوهش از روش همسانی درونی و آزمون مجدد استفاده شد. همسانی درونی با محاسبه آلفای کرونباخ 92/0=α حاصل گردید. هم چنین ضریب همبستگی پیرسون در روش آزمون مجدد به فاصله10 روز برای این ابزار 89/0r= بدست آمد.
پرسشنامه ها از طریق مصاحبه با نوجوانان جمع آوری شد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس 15 انجام شد.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میانگین سنی نوجوان عادی89/12سال با انحراف معیار28/0±، میانگین سنی نوجوان بزهکاری12/13سال با انحراف معیار 87/0 ± بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که 3/51 درصد از نوجوانان عادی خود پنداره منفی (3/31 درصد منفی و20 درصد خیلی منفی) و 7/48 درصد خود پنداره مثبت داشتند. درگروه نوجوانان بزهکار سطح خود پنداره 100درصد خیلی منفی بود. هم چنین نتایج نشان داد که بین رتبه های میانگین نمره های خود پنداره، تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (001/0=P). با توجه به نتایج آماری، خودپنداره گروه نوجوانان عادی بالاتر از نوجوانان بزهکار بود.
با توجه به نتایج پژوهش، نوجوانان عادی نسبت به نوجوانان بزهکار خودپنداره بالاتری داشتند و این تفاوت به لحاظ آماری معنی داربود. علت این تفاوت همان طور که در نتایج هم وجود دارد تفاوت های روحی روانی وخانوادگی در دو گروه بوده است.