اثر فاکتورهای رشد پلاکتی مشتق از ژل پلاکتی تهیه شده از پلاکت های تاریخ گذشته بر رده های مختلف سلولی

امروزه استفاده از فاکتورهای رشد به صورت ژل پلاکتی، در ترمیم هر چه سریع تر زخم ها، رو به افزایش می باشد. هدف از مطالعه بررسی امکان استفاده از پلاکت های کهنه به عنوان منبع اصلی برای تهیه ژل پلاکتی و هم چنین جایگزین مکمل هایی مثل FCS و FBS در محیط کشت بود.
در یک مطالعه تجربی پلاکت اهداکنندگان پس از خونگیری توسط سانتریفوژ جداسازی شد. به منظور اثبات این فرضیه که ژل پلاکتی و عوامل رشد حاصل از آن در پلاکت های تاریخ گذشته توانایی تکثیر سلول های مختلف را دارا هستند، از پلاسمای تازه غنی از پلاکت و پلاکت های تاریخ گذشته با روش های مختلف، عوامل رشد پلاکتی تهیه و میزان فاکتورهای رشد و رشد سلول ها در محیط کشت توسط روش الایزا و MTT اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که پلاکت های کهنه با کیفیتی مشابه با پلاکت های تازه می توانند در تهیه ژل پلاکتی مورد استفاده قرار گیرند، هم چنین میزان فاکتورهای رشد آزاد شده از پلاکت های تازه و کهنه در روش تهیه ژل پلاکتی از تمام روش های مورد استفاده در تحقیق بیشتر و اثر پرولیفراتیو عوامل رشد حاصل از آن ها نیز روی کشت سلولی یکسان می باشد.
این مطالعه نشان داد میزان غلظت فاکتورهای رشد آزاد شده از پلاکت های کهنه با مقادیر حاصل از پلاکت های تازه یکسان و اثرات فاکتورهای رشد حاصل از هر دو گروه بر میزان رشد سلولی به یک اندازه است. این امر نویدبخش استفاده از پلاکت های کهنه در راستای کاربردهای نوین می باشد.