تاثیر داروی آرسنیک تری اکسید بر بیان ژن های مسیر میتوکندریایی آپوپتوز در رده سلولی لوکمیای پرومیلوسیتیکی حاد

لوکمی پرومیلوسیتیکی حاد(APL)، بدخیم ترین نوع لوکمیای حاد است که در عرض چند هفته باعث مرگ می شود و حدود 15-10 درصد انواع لوکمی های میلوسیتیکی حاد را شامل می شود. آرسنیک تری اکسید به عنوان یک عامل درمانی منفرد، درمان برگزیده برای APL شناخته شده است که عمده اثر آن القای مرگ سلولی از طریق آپوپتوز است، اما مکانیسمی که با آن باعث القای آپوپتوز می شود و عمیقا بیان ژن ها را تحت تاثیر قرار می دهد، هنوز به درستی شناسایی نشده است. از این رو بررسی تاثیر آن بر بیان ژن های درگیر در سرطان ضروری می باشد.
مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. برای فهم مکانیسم های درگیر در القای مرگ سلولی توسط آرسنیک، رده سلولی NB4 با غلظت های μM 5/0، μM 1 و μM 2 آرسنیک تری اکسید تیمار شدند و به ترتیب پس از زمان های 12، 24، 48 و72 ساعت، RNA آن ها استخراج شد. پس از سنتز cDNA، میزان بیان ژن های آپوپتوزی در مسیر میتوکندریایی شامل کاسپاز3، Mcl-1 و Bcl-2 با روش Real-Time PCR مورد مطالعه قرار گرفت. از آزمون t، نرم افزار Excel و آنالیز واریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته های ما نشان داد که القای مرگ توسط آرسنیک، با کاهش بیان mRNA آنتی آپوپتوتیک Bcl-2 همراه است اما بیان ژن های کاسپاز3 و Mcl-1 پس از تیمار با آرسنیک تغییری نمی کند.
این نتایج نشان می دهد که تغییر در بیان ژن Bcl-2 می تواند یکی از مکانیسم های عمل آرسنیک از طریق القای آپوپتوز باشد در حالی که ژن های کاسپاز3 و Mcl-1 نقشی در آن ندارند.