پذیرنده های شبه ایمونوگلوبولینی سلول کشنده و لیگاندهای آنها

سلول های کشنده طبیعی (NK) زیرگروهی از لمفوسیت ها هستند که حدود 10% از کل لمفوسیت های خون محیطی را شامل می شوند. سلول های NK به دلیل نقش در پاسخ های ایمنی ذاتی، خط اول دفاع علیه عوامل عفونی و سرطان را فراهم می سازند. همچنین تصور می شود که این سلول ها در خودایمنی نیز نقش دارند. پذیرنده های شبه ایمونوگلوبولینی سلول کشنده (KIR) مولکول های سطحی تنظیم کننده ای هستند که بر روی سلول های NK و برخی زیرگروه های لمفوسیت های T یافت می شوند. ژن های KIR بر روی کروموزوم شماره 19 و در مجموعه پذیرنده لکوسیت (LRC) قرار دارند و اختلاف زیادی از لحاظ نوع و تعداد در میان نژادهای مختلف نشان می دهند. این پذیرنده ها بر مبنای تعداد دومن های ایمونوگلوبولینی خارج سلولی خود به دو گروه 2D یا 3D تقسیم شده اند. وجود یک دنباله سیتوپلاسمی بلند حاوی 2 موتیف مهاری با ساختار تیروزین، در پذیرنده ایمنی (ITIM) که سیگنال های مهاری را انتقال می دهد، مشخصه KIRهای مهاری (2DL و 3DL) می باشد؛ در حالی که وجود دنباله های سیتوپلاسمی کوتاه مربوط به KIRهای فعال کنندگی(2DS و 3DS) است. این پذیرنده های پلی مورفیک با موتیف های خاصی از مولکول های آنتی ژن لکوسیتی انسان (HLA) کلاس I برهمکنش داده و موجب تعدیل فعالیت لیزکنندگی سلول های NK می گردند. برخی KIRها با مولکول های HLA-C،HLA-Bw4 و HLA-A3/11 سلول های هدف برهمکنش می دهند. برای برخی KIRها هنوز لیگاندهای مربوطه شناسایی نشده اند.