تعیین آنتی ژنهای HLA-I در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس

گرچه پاتوژنز بیماری میاستنی گراویس نسبتا بخوبی مشخص شده است، ولی مکانیسم القاء پاسخ ایمنی ناشناخته است. استعداد ژنتیکی نسبت به بیماری بارها گزارش شده است و بر اساس تظاهرات بالینی بیماران متفاوت می باشد. رابطه بین وجود یا غیبت برخی انواع خاص HLA (Human leukocyte antigen) با بیماری یا شدت آن نیز گزارش شده است؛ هدف از این مطالعه، یافتن آنتی ژنهای کلاس یک HLA-I در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس است.

در یک مطالعه مورد-شاهدی، 50 بیمار مبتلا به میاستنی گراویس تاییدشده و 50 فرد سالم (دهنده کلیه) همسان از نظر جنسی طی 18 ماه بررسی شدند. انواع مختلف HLA-I بررسی و بین دوگروه مورد و شاهد مقایسه گردید. رابطه بین دوز تجویزی آنتی کولین استراز و انواع مختلف HLA-I ارزیابی شد.

درصد فراوانی HLA-I از نوع A9 (73/7=OR)، A29 (76/10=OR)، B8 (88/0=OR)، B53 (81/8=OR) و BW4 (50/6=OR)، در بیماران میاستنی گراو بطور معنی داری بیشتر بود. از سوی دیگر درصد فراوانی HLA-I از نوع BW6 (10/0=OR) و B5 (263/0=OR) در همان گروه بطور معنی داری کمتر بود. دوز آنتی کولین استراز تجویز شده در بیماران با HLA-I از نوع A2 و A3 بطور معنی داری بیشتر بود. سن آغاز بیماری در افراد دارای HLA-A2 بطور معنی داری کمتر بود. در بیماران مونث درصد فراوانی HLA-BW6+ بطور معنی داری در مقایسه با افراد مذکر بیشتر است.

بر اساس نتایج مطالعه ما، رابطه معنی داری بین انواعی از HLA-I و میاستنی گراویس وجود دارد.