مقایسه میزان تراکم استخوان در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی با گروه کنترل

بیماری های متابولیک استخوان یک عارضه شایع در بیماری کبدی طول کشیده می باشد که باعث استئوپنیک و استئوپروتیک شدن استخوانها می شود و این مساله خود بر روی موربیدیتی و کیفیت زندگی این بیماران اثر می گذارد.شکستگی ها همچنین با افزایش مرگ و میر این بیماران مرتبط میباشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان تراکم استخوان در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی با افراد سالم می باشد.
30 بیمار مبتلا به بیماری مزمن کبدی و 27 فرد غیر مبتلا به صورت غیر احتمالی آسان یا نمونه ها در دسترس وارد مطالعه شدند. بیماران مزمن کبدی شامل سیروز (ناشی از انواع هپاتیت)، هپاتیت اتوایمیون، سیروز صفراوی اولیه و کلانژیت اسکلروزان اولیه بود. بیماران سیروتیک بر اساس شدت بیماری و سیستم تقسیم بندی Child به گروه های Child-A و Child-B و Child-C تقسیم شدند. افراد گروه کنترل نه تنها بیماری کبدی نداشتند بلکه کلیه عوامل دیگری که منجر به تغییر تراکم استخوان می شود، در مورد ایشان حذف شده بود. تراکم معدنی استخوان توسط روش DEXA در دو ناحیه ستون مهره های کمری و گردن استخوان ران اندازه گیری شد.
میانگین توده استخوانی (Z.Score) در بیماران مزمن کبدی پایین تر و فراوانی استئوپروز در بیماران مزمن کبدی بالاتر از گروه شاهد بود (05/ 0P>.) همچنین Z.Score از Child-A بهChild-C که شدت سیروز زیادتر می شود، کاهش پیدا می کرد(05/ 0P>.).
نتایج این مطالعه ثابت کرد که بیماری مزمن کبدی می تواند باعث کاهش میزان تراکم استخوان و افزایش شیوع استئوپروز در بیماران این منطقه شود و این ریسک با افزایش شدت سیروز بالاتر می رود (بدون اختلاف معنی دار) و ارزیابی فردی بیماران با توجه به سن و جنس و درجه بندی سیروز بیمار و داشتن فاکتورهای خطر جهت انجام تراکم سنجی استخوان به جای توصیه کلی این تست به همه بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی، مناسب می باشد.