تعیین مناسب ترین طول خط نمونه در برآورد مشخصه های کمی جنگلهای زاگرس

به منظور مدیریت صحیح و برنامه ریزی اصولی در هر زمینه، به ویژه جنگل، به جمع آوری اطلاعات کمی و کیفی مناسب نیاز است. روش های مختلف نمونه برداری از راه های دسترسی به این اطلاعات است. برای اجرای این تحقیق، منطقه ای به وسعت 457 هکتار در شمال غربی شهرستان خرم آباد انتخاب شد. ارتفاع متوسط منطقه از سطح دریا 1840 متر، شیب متوسط آن بین 12 تا 30 درصد و جهت عمومی این منطقه جنوبی است. با در نظر گرفتن مساحت و توپوگرافی منطقه مورد بررسی، از یک شبکه آماربرداری با ابعاد 400×200 متر برای نمونه برداری استفاده شد، سپس چهل قطعه شاهد یک هکتاری به شکل مربع در منطقه پیاده شد. درون هر یک از این قطعات یک هکتاری، نمونه برداری به وسیله خط نمونه هایی به طول 50، 75، 100، 125 و 140 متر (بر روی قطر قطعات مربعی) صورت گرفت. نتایج حاصل از نمونه برداری به وسیله طول های مختلف خط نمونه با نتایج قطعات شاهد به وسیله آزمون تجزیه واریانس و همچنین نتایج به دست آمده از طول های مختلف خط نمونه با استفاده از فاکتور (E%)2×T با یکدیگر مقایسه شد. نتایج آزمون تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح 05/0 بین نتایج به دست آمده از طول های مختلف خط نمونه در برآورد سطح تاج پوشش و تعداد در هکتار با نتایج قطعات شاهد وجود ندارد. بررسی دقت طول های مختلف خط نمونه نشان داد که خط نمونه هایی به طول 140 متر هم در برآورد تعداد در هکتار و هم در برآورد سطح تاج پوشش، بیشترین دقت را دارند. همچنین مقایسه نتایج طول های مختلف خط نمونه با فاکتور (E%)2×T نشان داد که در برآورد سطح تاج پوشش و تعداد در هکتار، به ترتیب، خط نمونه های 75 و 140متری مناسب ترند.