اثر سرمای کوتاه مدت ابتدای دوره پرورش بر پارامترهای اندوکرینولوژی و بروز سندرم آسیت در جوجه گوشتی

250 قطعه جوجه یک روزه که در ارتفاع بالا هچ شده بودند به مزرعه ای واقع در همان ارتفاع انتقال و به دو گروه آزمایشی (کنترل و سرما) تقسیم شدند. در سن 3 و 4 روزگی جوجه های گروه سرما به مدت 3 ساعت در دمای 15 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. در حالیکه جوجه های گروه کنترل در درجه حرارت عادی و طبیعی نگهداری شدند. در روزهای 14 تا 28 از دوره پرورش برای القاء بیشتر آسیت به شکل تجربی، جوجه های هر دو گروه مجددا در معرض استرس سرما قرار گرفتند. برای آنالیز هورمونی، در سنین 3 و 4 روزگی (قبل و بعد از استرس سرما) و همچنین در روزهای 7، 14، 28 و42 به ازاء هر گروه 10 نمونه خون از جوجه ها گرفته شد. تلفات روزانه برای تایید علائم آسیت کالبد گشایی شدند. میانگین غلظت کورتیکوسترون در جوجه های گروه سرما بعد از مواجهه با سرمای اولیه در روزهای 3 و 4 پرورش، بطور معنی داری بالاتر از جوجه های گروه کنترل بود، اما در سن 28 روزگی، بعد از مواجهه با سرمای دوباره، نتیجه معکوس بود. یک چنین تغییرات مشابه ای هم برای هورمون T3 مشاهده گردید. از طرفی غلظت هورمون T4 در روز 3 بعد از مواجهه با سرما و روز 4 قبل از مواجهه با سرما نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. این نتایج هورمونی با کاهش مرگ و میر ناشی از آسیت در جوجه های گروه سرما نسبت به گروه کنترل همزمان بود. مطالعه حاضر نشان می دهد که مواجهه جوجه با سرمای اولیه در سن پایین، سبب تغییر در پارامترهای اندوکرینولوژی جوجه می گردد و این امر سبب بهبود تحمل استرس سرما در سن بالا تر و نهایتا سبب کاهش تلفات ناشی از آسیت می شود.