مقایسه خصوصیات پشم گوسفندان آمیخته ی آرخامرینو با قزل و آرخامرینو با مغانی، با والدین آن ها

آمیخته گری بین گوسفندان پشمی ایرانی و نژادهای پشمی خارجی می تواند یکی از راه های دستیابی به یک ترکیب ژنتیکی با تولید پشم مرغوب تر باشد. این پژوهش به منظور مقایسه ی خصوصیات پشم تولیدی آمیخته های حاصل از تلاقی گوسفندان قزل و مغانی با نژاد آرخامرینو به عنوان پایه پدری، با خصوصیات پشم والدین آن ها انجام گرفت. برای این منظور تعداد 22 راس گوسفند آرخامرینو با 25 راس گوسفند قزل و 16 راس گوسفند مغانی در طی سه سال متوالی 1378 الی 1380 تلاقی داده شدند و از ناحیه ی میانی بدن آمیخته ها در سن 15- 9 ماهگی نمونه پشم اخذ شد. صفات مورد بررسی قطر الیاف، ضریب تغییرات قطر، طول استاپل، درصد الیاف کمپ و درصد الیاف مدولایی بودند. نتایج نشان داد که گوسفندان آرخامرینو دارای بالاترین کیفیت الیاف تولیدی در بین پنج ترکیب ژنتیکی بودند. آمیخته ها الیافی ظریف تر از والدین بومی خود تولید کردند. گوسفندان مغانی دارای بالاترین ضریب تغییرات قطر بودند و الیاف غیر یکنواخت تری تولید کردند. آمیخته ها طول استاپلی مشابه با والدین بومی خود داشتند و مقدار طول استاپل در آن ها بیشتر از والد آرخامرینو بود. درصد الیاف کمپ در آمیخته ها کاهش چشم گیری نسبت به والدین بومی داشت و درصد الیاف مدولایی در آمیخته ی آرخامرینو با مغانی نسبت به گوسفند مغانی به طور معنی داری بسیار کم تر شده بود. در بررسی کلی، کیفیت الیاف تولید شده در آمیخته ها نسبت به والدین بومی بهبود یافت.