توانایی شناختی و سلامت روانشناختی بیماران با آسیب مغزی ناشی از ضربه

افرادیکه دچار ضربه به سر می شوند، در معرض خطر ابتلا به افسردگی و اختلالات روانی شناختی قرار دارند. اما هم بیماران و خانواده هایشان و هم تیم درمانی بیشتر توجه خود را به مشکلات جسمی آنان معطوف می نمایند. لذا این مطالعه به منظور بررسی سلامت روانی اجتماعی و توانایی شناختی بیماران با آسیب مغزی ناشی از ضربه انجام شد.
این مطالعه کوهورت بر روی 91 بیمار 60-18 ساله که سابقه ضربه به سر داشتند و جهت درمان در بیمارستان 17 شهریور آمل بستری شده بودند، انجام شد. بیماران 6 و 12 ماه پس از ضربه مورد پیگیری قرار گرفتند. سلامت عمومی، توانایی شناختی و افسردگی آنان با پرسشنامه های استاندارد GHQ 28 (پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی)، MMSE (معاینه مختصر وضعیت روانی) و BDI (پرسشنامه افسردگی بک) با توجه به شدت صدمه مغزی (GCS) مورد ارزیابی قرار گرفت.
میانگین سن بیماران 08/12±40/32 سال بود. 79 نفر (8/86%) مرد و بقیه زن بودند، در 19 نفر (9/20%) آنان ضربه سر از نوع شدید (8-3=GCS) بود. 67 نفر (6/73%) بیماران 6 ماه و 61 (67%) 12 ماه پس از ضربه، مشکوک به اختلال در سلامت روانی (با نقطه برش 24) بودند. همچنین 6 و 12 ماه پس از ضربه، به ترتیب، فقط 26 (6/28%) و 29 (9/31%) نفر از بیماران با توجه به ایندکس افسردگی بک در محدوده طبیعی قرار داشتند. بین شدت آسیب مغزی با سلامت عمومی، افسردگی و توانایی شناختی ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0>p) اما عوامل دموگرافیک بر روی تغییرات روان شناختی بیماران از 6 ماه الی 12 ماه پس از ضربه تاثیری نداشته است (05/0>p).
یافته های مطالعه نشان داد که بیماران با آسیب مغزی ناشی از ضربه، اختلال در سلامت روان و توانایی شناختی دارند. بنابراین به نظر می رسد که می توان قبل از یکسال با بررسی روانشناختی بیمار، به وجود اختلالات پی برد و با درمان و بازتوانی صحیح و به موقع از مشکلات بیمار و خانواده او کاست.