فراوانی مصرف سیگار و ارتباط آن با یافته های ریوی در برونشیولیت مزمن ناشی از گاز خردل

مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی گزارش مصرف سیگار و ارتباط آن با شدت یافته های بالینی و پاراکلینک ریوی در مبتلایان به برونشیولیت مزمن ناشی از مواجهه با عوامل شیمیایی انجام شد.
در مطالعه مقطعی- مشاهده ای حاضر، 473 بیمار مبتلا به برونشیولیت ناشی از مواجهه با گاز خردل از بین مراجعین به درمانگاه فوق تخصصی ریه بیمارستان بقیه ا.. (عج) در سال های 1384 و 1383انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی ساده بود. یافته های شرح حال، معاینه بالینی، اسپیرومتری و High-resolution computed tomography) HRCT)در بیماران ثبت گردید. گزارش مصرف سیگار توسط خود (شامل میزان مصرف به ازای پاکت/ سال و سابقه ترک سیگار) در بیماران ثبت شد.
56 نفر از بیماران (8/11%) سابقه مصرف سیگار را ذکر کردند. 8 نفر (7/1%) بیش از 10 پاکت/ سال سیگار مصرف کرده بودند. 39 نفر (2/8%) دارای سابقه اقدام به ترک سیگار بودند که در تمامی موارد ناموفق بود. مصرف سیگار با فراوانی بیشتر نمای انسدادی در اسپیرومتری همبستگی معنی دار آماری نشان داد (034/0=P)، اما با فراوانی یافته های دیگر اسپیرومتری، شرح حال، معاینه ریوی و HRCT chest فاقد همبستگی آماری معنی دار بود (05/0 7 نفر (7/1%) از افرادی که منکر مصرف سیگار بودند، دارای نمای آمفیزم در HRCT ریه بودند.
اگر چه فراوانی مصرف سیگار در جانبازان شیمیایی مبتلا به برونشیولیت مزمن زیاد نیست، اما احتمالا بیماران را مستعد پیشرفت انسداد مجاری تنفسی می نماید. توصیه می شود تا سیاستگذاران بهداشت و سلامت این جمعیت، مداخلات اختصاصی منجر به ترک سیگار در این بیماران را به کار گیرند. توجه به این نکته که حدود 2% افرادی که منکر مصرف سیگار بودند، بر اساس وجود آمفیزم، سالها سیگار مصرف کرده اند، ضرورت به کارگیری تست های آزمایشگاهی قابل اعتمادتر در بررسی مصرف سیگار در این جمعیت را یادآوری می کند.