اولویت بندی عوامل موثر بر زمین لغزش و تهیه نقشه خطر آن با استفاده از مدل های ارزش اطلاعات و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی: بخشی از حوزه آبخیز هراز)

تخریب و استفاده زیاد از منابع باعث ناپایداری دامنه های طبیعی شده است. بررسی ناپایداری دامنه ها برای تهیه نقشه های پهنه بندی برای شناسایی مناطق مستعد زمین لغزش و همچنین شناسایی مکان های امن برای توسعه زیستگاه ها و سکونت گاه های جدید در آینده مورد توجه برنامه ریزان قرار دارد. در ایران بویژه در نواحی شمالی و مسیر جاده هراز، به خاطر شرایط خاص آب و هوایی و فیزیوگرافی همواره در معرض خطر زمین لغزش قرار دارد. به منظور تهیه نقشه خطر زمین لغزش ابتدا با مطالعات میدانی نقشه پراکنش زمین لغزش حوزه و سپس نقشه عوامل موثر بر زمین لغزش تهیه شد. در مرحله بعد عوامل با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی اولویت بندی شده و هفت عامل به عنوان عوامل موثر انتخاب شد. سپس پهنه بندی خطر زمین لغزش در منطقه با استفاده از مدل های ارزش اطلاعات و فرایند تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت. نتایج نشان داد که سازندهای شمشک و پادگانه های آبرفتی، فاصله 500 متری از جاده و 400 متری از آبراهه، سوی شیب باختری، شیب 50-15 درصد، ارتفاع 2100-1500 و کاربری های مسکونی و باغ-کشاورزی بیشترین حساسیت را نسبت به زمین لغزش دارند.