میزان تاثیر جراحی ماهیچه های راست افقی بر شاخص های بالینی و پاراکلینیکی در نیستاگموس مادرزادی

تعیین میزان اثر جراحی ماهیچه های راست افقی بر حدت بینایی و وضعیت سر و شاخص های الکترونیستاگموگرافیک در مبتلایان به نیستاگموس مادرزادی.
روش پژوهش: مطالعه بر روی 58 بیمار مبتلا به نیستاگموس مادرزادی که طی 3 سال به مرکز ما مراجعه نمودند؛ انجام شد. بیماران براساس وضعیت، به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول (29 بیمار)، انحراف سر کم تر از 20، دید دوچشمی کم تر از 30/20 و انحراف چشم کم تر از 30 پریزم دیوپتر داشتند که در آن ها هر 4 ماهیچه راست افقی رسس شدند (گروه 4رکتوس). گروه دوم (23 بیمار)، انحراف سر کم تر از 20، دید دوچشمی کم تر از 30/20 و انحراف چشم بیش تر از 30 پریزم دیوپتر داشتند که در آن ها فقط دو ماهیچه راست افقی رسس شدند (گروه 2رکتوس). گروه سوم (6 بیمار) که انحراف سر بیش از 20 داشتند؛ با هر مقدار دید دوچشمی یا تروپیا که تحت عمل Kestenbaum-Anderson قرار گرفتند.
میانگین سنی بیماران در زمان جراحی 1/9±7/18 سال (48-5 سال) و میانگین مدت پی گیری بیماران 4/7±5/17 ماه (36-6 ماه) بود. حدت بینایی در هر سه گروه افزایش یافت ولی تنها در گروه 2رکتوس، از نظر آماری معنی دار بود (0001/0P=). سرعت و دامنه امواج نیستاگموس در هر سه گروه کاهش یافتند اما این کاهش فقط در گروه 4رکتوس معنی دار بود (02/0P= برای سرعت و 04/0P= برای دامنه امواج). تغییر مختصری به سمت نزدیک بینی در دو گروه رسس ماهیچه های راست و تغییر مختصری به سمت دوربینی در گروه Kestenbaum-Anderson مشاهده شد. بهبود زاویه انحراف در گروه 2رکتوس و تغییرات وضعیت غیرطبیعی سر در گروه Kestenbaum-Anderson معنی دار بودند (001/0P<).
رسس ماهیچه های راست در بیماران مبتلا به نیستاگموس مادرزادی می تواند باعث بهبود دید و انحراف چشم و وضعیت غیرطبیعی سر شود. شاخص های شدت نیستاگموس به ویژه در رسس هر چهار ماهیچه و دید به وی‍ژه در رسس هر دو ماهیچه بهبود نشان می دهد و موارد شدیدتر وضعیت غیرطبیعی سر، نیاز به جراحی Kestenbaus-Anderson دارند.