رابطه سیستم های فعال سازی/ بازداری رفتاری و ابعاد شخصیت با ابتلا به بیماری کرونری قلب

یکی از موضوعاتی که امروزه ذهن محققان را در حیطه روانشناسی سلامت به خود مشغول کرده است رابطه بین عوامل روانشناختی و ابتلا به بیماری کرونری قلب است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه سیستم های مغزی- رفتاری و ابعاد شخصیت با بیماری کرونری قلب می پردازد تا فهم ما را از مکانیزم های زیر بنایی نوروفیزیولوژیک این عوامل افزایش دهد.
در این پژوهش که از نوع پس رویدادی است، 124 داوطلب شامل دو گروه بیمار(62n=) و غیر بیمار (62n=) در بیمارستان امام رضا (ع) شهر تبریز با تکمیل پرسشنامه شخصیتی آیزنک و مقیاس سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری کارور و وایت در مطالعه شرکت کردند. فرضیه های پژوهش به کمک آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چندگانه (مانوا) تحلیل گردید.
بین سیستم فعال ساز رفتاری و بعد شخصیتی برون گرایی، رابطه همبستگی مثبت معنی دار و بین این سیستم با بعد شخصیتی روان آزرده گرایی رابطه منفی معنی دار وجود داشت (01/0 P<). بین سیستم بازداری رفتاری و بعد شخصیتی برون گرایی، رابطه همبستگی منفی معنی دار و بین این سیستم با بعد شخصیتی روان آزرده گرایی رابطه مثبت معنی دار مشاهده شد (01/0 P<). همچنین یافته ها نشان داد که بیماران مبتلا به اختلال کرونری قلب در مقایسه با گروه غیر بیمار، از روان آزرده گرایی بیشتر و برون گرایی کمتر برخوردار بودند (01/0 P<). بین بیماران قلبی و افراد غیر بیمار در سیستم بازداری رفتاری نیز تفاوت معنی دار وجود داشت (01/0 P<) و این سیستم در افراد بیمار نسبت به افراد سالم فعال تر بود. در مطالعه حاضر نشان داده شد که جنسیت به تنهایی ارتباط معنی دار با هیچ یک از خرده مقیاس های سیستم های مغزی- رفتاری و ابعاد شخصیت ندارد.
در مجموع، یافته های پژوهش نشانگر اهمیت رابطه عوامل روانشناختی با بیماری کرونری قلب است.