مقایسه آنتی تیروئید آنتی بادی ها و میزان ید ادراری در افراد هیپوتیروئید

اختلالات تیروئیدی از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز می باشند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه آنتی تیروئید آنتی بادی ها و ید مصرفی در افراد هیپوتیروئید با افراد سالم، طراحی و اجرا گردید.
طی یک مطالعه مقطعی، به روش نمونه گیری غیراحتمالی آسان مبتنی بر هدف تعداد 75 نفر (28 مرد و 47 زن) با سن بین 20 تا 75 سال با تشخیص هیپوتیروئید (TSH>5mIU/L، T4<60nmol/l، T3RUP=30 - 40%) به عنوان گروه مورد و 75 نفر که از نظر سن و جنس با گروه مورد یکسان بودند ولی TSH و T4 طبیعی داشتند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. میزان ید ادراری، آنتی تیروپراکسیداز (Anti-TPO) وآنتی تیروگلوبولین ((Anti-Tg در دو گروه مقایسه شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون های آماری Fisher’s Exact Test و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و 05/0 p< معنی دار تلقی گردید.
در بیماران هیپوتیروئیدی به صورت معنی داری میزان ید ادراری کمتر (0001/0 p<) و غلظت سرمی Anti-TPO و Anti-Tg از گروه کنترل بیشتر) به ترتیب 0001/0 p< و 0001/0 p<) بود. در گروه مورد، 50% افراد سنین بالاتر از 60 سال دارای کمبود ید ادراری بودند.
یکی از دلایل اصلی هیپوتیروئیدی در نمونه های مورد مطالعه، بیماری های خودایمنی تیروئید می باشد و به نظر می رسد علت خودایمنی افزایش مصرف ید نباشد. به علاوه در افراد سالخورده مورد بررسی، مشکل کمبود ید همچنان باقی است و لازم است با توجه به شرایط خاص این افراد، از طرق دیگری اقدام به جبران کمبود ید در آنها نمود.