ارتباط منابع انسانی و فیزیکی بخش های مراقبت ویژه و میزان مرگ بیماران در بیمارستان های استان مرکزی در سال 1386

شناخت عوامل مرتبط با مرگ بیماران در بخش های مراقبت ویژه می تواند منجربه افزایش کارایی و اثر بخشی آنها شود. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط منابع انسانی و ساختار فیزیکی این بخش ها با میزان مرگ و میر انجام شد.

در این مطالعه مقطعی جامعه پژوهش، کلیه بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های استان مرکزی و ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ها و چک لیست های ارزشیابی منابع انسانی، فیزیکی وآموزشی بودکه اعتبار و پایایی آن مورد تایید وزارت بهداشت می باشد. میزان مرگ و میر بعد از 24ساعت مرتبط با منابع و فعالیت های بیمارستانی بررسی گردید. برای آنالیز داده ها از آزمون های آماری استفاده شد.

مجموع امتیاز منابع انسانی، فیزیکی وآموزشی در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های استان مرکزی 55 درصد میزان نرمال استاندارد کشوری بود. نسبت مرگ و میر بعد از 24 ساعت به کل بستری شدگان در بخش مراقبت ویژه بیمارستان ولیعصر اراک بیشترین میزان (25 درصد) و در بیمارستان شهید چمران ساوه کمترین میزان (5 درصد) بود. اختلاف معنی داری از نظر میزان مرگ و میر بعد از 24 ساعت بین بیمارستان ها وجود نداشت. بین میزان امتیاز هر یک از منابع انسانی، فیزیکی و آموزشی در بیمارستان های تابعه دانشگاه، بیمارستان های وابسته به تامین اجتماعی و بیمارستان قدس با میزان مرگ و میر بعد از 24 ساعت ارتباط معنی داری مشاهده نشد.

هر چند منابع انسانی، فیزیکی وآموزشی در کاهش مرگ و میر بعد از 24 ساعت بخش های مراقبت ویژه به طور مستقیم تاثیر ندارد ولی بستر لازم برای ارائه خدمات با کیفیت تر را فراهم می کند، لذا ارتقای کمی و کیفی این منابع ضروری است.