آلودگی های ویروسی قابل انتقال از راه خون در اهداکنندگان خراسان جنوبی

سابقه و هدف وجود دوره پنجره در آزمایش های سرولوژیک، انتخاب دقیق از میان داوطلبین را برای ارتقای سلامت خون الزامی می کند. شناسایی تفاوت های موجود در میزان آلودگی گروه های مختلف، به جذب و حفظ مناسب ترین اهداکنندگان کمک می کند. در این مطالعه، اطلاعات دموگرافیک داوطلبین و میزان آلودگی به چهار ویروس اصلی قابل انتقال از راه خون مقایسه شدند.
مواد و روش ها در یک بررسی مقطعی، اطلاعات تمام داوطلبین اهدای خون خراسان جنوبی در فاصله فروردین 85 تا آخر آذر 88 از بانک اطلاعات پایگاه استخراج شد. موارد تایید شده هپاتیت B (HBV)، هپاتیت C (HCV) و ویروس های HIV 1/2 و HTLV I/II برای تعیین شیوع و تفاوت ها توسط نرم افزار 17 SPSS و آزمون های t و مجذور کا مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها از 52886 داوطلب، 42652 نفر خون اهدا کرده بودند که شیوع آلودگی تایید شده آنان در هزار نفر 92/4 برای HBV، 30/0 برای HCV و 42/0 برای HTLV بود. شیوع در زن و مرد تفاوت معنی داری نداشت ولی آلودگی در اهداکنندگان بار اول بیش از اهداکنندگان با سابقه یا مستمر، در متاهلین بیش از مجردین، در افراد با تحصیلات کمتر از دیپلم بیش از دیپلمه ها و دانش آموختگان دانشگاه و در پایگاه های موقت و تیم های سیار بیش از پایگاه های ثابت بود.
نتیجه گیری این مطالعه نشان می دهد با تلاش برای جذب داوطلبین با تحصیلات بالاتر و هم چنین گسترش خونگیری در پایگاه های ثابت، می توان جمعیت داوطلب سالم تری در پایگاه ها داشت که همراه با مشاوره دقیق و انجام آزمایش های غربالگری، سلامت بیشتر خون را به دنبال خواهد داشت.