اثر سطوح مختلف مکمل اوره و گوگرد بر سنتز پروتئین میکروبی، ابقای ازت، برخی فراسنجه های خون و گوارش پذیری مواد مغذی در گوسفندان مهربان

این پژوهش جهت بررسی اثر سطوح مختلف مکمل اوره و گوگرد بر میزان سنتز پروتئین میکروبی، برخی فراسنجه های خون (اوره و گلوکز)، ابقای نیتروژن و گوارش پذیری مواد مغذی در گوسفند مهربان انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×3 در قالب طرح مربع لاتین ناقص انجام شد. اجزای جیره شامل جو، ساقه یونجه، کنجاله سویا، مکمل مواد معدنی و ویتامینی، اوره و گل گوگرد بود. مکمل گوگرد در سطوح 13/0 و 2/0 درصد و اوره در سطوح صفر، 25/0 و 5/0 درصد به جیره اضافه شد. ادرار و مدفوع در 7 روز آخر هر دوره جمع آوری شد. مقدار مشتقات پورین (آلانتوئین، اسیداوریک، گزانتین و هیپوگزانتین) جهت برآورد نیتروژن میکروبی وارد شده به دوازدهه پس از جمع آوری ادرار طی یک آزمایش تعادل نیتروژن اندازه گیری شد. در پایان هر دوره آزمایش خون گیری در 5 زمان انجام شد. نتایج نشان داد، تغذیه هم زمان اوره و گوگرد سبب افزایش دفع مشتقات پورین، پورین های جذب شده و نیتروژن میکروبی وارد شده به دوازدهه شد. هم چنین گوارش پذیری NDF، ماده آلی و میزان گلوکز پلاسما در سطوح بالای اوره و گوگرد افزایش یافت. مقادیر اوره پلاسما در سطوح بالای گوگرد کاهش یافت. از نتایج به دست آمده می-توان دریافت که ممکن است بهترین ترکیب اوره و گوگرد برای حصول سطح مطلوب پروتئین میکروبی و گوارش پذیری مواد مغذی، مصرف هم زمان 2/0 درصد گوگرد و 5/0 درصد اوره باشد.