بررسی ارزش غذایی تفاله ریشه شیرین بیان و اثر کاربرد آن در جیره بره های در حال رشد کردی

گیاه شیرین بیان از خانواده لگومینوز است. عصاره ریشه آن در صنایع دارویی و بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. پس از استخراج عصاره از ریشه، بقایای حاصل را اصطلاحا تفاله می نامند. به منظور بررسی ارزش غذایی تفاله ریشه شیرین بیان، ابتدا ترکیبات شیمیایی این تفاله به روش تجزیه تقریبی و سپس ضرایب قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و انرژی با استفاده از حیوان زنده تعیین شد. تفاله ریشه شیرین بیان به نسبت های صفر، 5/13، 20 و 5/26 درصد در جیره ی بره های نر کردی جای گزین یونجه و کاه شد. نسبت علوفه به مواد متراکم 33/33 به 66/66 درصد و جیره ها از نظر انرژی و نیتروژن یکسان در نظر گرفته شدند. جیره های فوق در اختیار 32 راس بره نژاد کردی در قالب 4 تیمار قرار گرفت، تا اثر به-کارگیری سطوح مختلف تفاله بر میانگین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بره ها در دوره های مختلف رشد تعیین و با یکدیگر مقایسه شود. نتایج حاصل نشان داد که میانگین ترکیب شیمیایی تفاله ریشه شیرین بیان با 4/91% ماده خشک و 4/4 مگا کالری در کیلو گرم ماده خشک انرژی خام، شامل05/8% پروتئین خام، 7/0% چربی خام، 4/9% خاکستر، 38% فیبر خام، 7/67% NDF، 7/46% ADF، 4/20% ADL، 87/0% کلسیم و 23/0% فسفر بود. ضرایب قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و انرژی به ترتیب برابر با 43/37%، 02/40% و 08/38% و پس از کسر اثرات تجمعی به ترتیب برابر با 20/42%، 09/40% و 63/42% شد. متوسط افزایش وزن روزانه در تیمارهای حاوی صفر، 5/13، 20 و 5/26 درصد تفاله به ترتیب 08/212، 00/207، 39/213 و 75/220 گرم بود که از نظر آماری بین تیمارها تفاوت معنی داری وجود نداشت. ضرایب تبدیل غذایی در تیمارهای 1 تا 4 به ترتیب برابر 69/7، 58/7، 46/7 و 29/7 بود که تفاوت آن ها معنی دار نبود. به نظر می رسد این تفاله را می توان جایگزین بخشی از مواد خشبی (کاه) خوراک در جیره-هایی مشابه نموده، بدون آن که اثر منفی بر عملکرد تولیدی دام داشته باشد.