بررسی یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به بیماری کاوازاکی بستری شده در بیمارستان های ابوذر و گلستان اهواز

بیماری کاوازاکی یک سندرم التهاب عروقی حاد و تب دار با ابتلای دستگاه های متعدد بدن است. هدف این مطالعه بررسی علائم بالینی و آزمایشگاهی کودکان بستری شده با تشخیص بیماری کاوازاکی در بیمارستان های ابوذر و گلستان اهواز بود.

از تمام بیمارانی که از اول مهرماه 1380 تا پایان فروردین ماه 1383 طبق معیارهای مرکز کنترل بیماری ها، با تشخیص کاوازاکی در بیمارستان های ابوذر و گلستان بستری بودند، شرح حال، معاینه دقیق و آزمایش های لازم بعمل آمد و تحت درمان استاندارد قرار گرفتند. سپس در اولین فرصت و دو هفته بعد از آن، اکوکاردیوگرافی انجام شد.

در این مدت 25 بیمار با تشخیص قطعی کاوازاکی بستری شده بودند. میانگین سنی بیماران 55/19±30 ماه و نسبت جنس مذکر به مونث 77/1 بود. بیشترین تعداد بیمار در فصل زمستان با ارجحیت در ماه بهمن بود. غیر از تب، راش ماکولوپاپولر اولین نشانه بروز بیماری و کنژنکتیویت غیر چرکی، شایع ترین معیار بالینی بیماری کاوازاکی در این بیماران بود. لکوسیتوز با ارجحیت سلول های پلی مورف، ESR بالا وCRP مثبت در اکثر بیماران در مرحله حاد بیماری وجود داشته است. میانگین هموگلوبین در بیماران قبل از درمان 4/10 گرم در دسی لیتر و تعداد پلاکت از418000 در میلی متر مکعب در دوره حاد بیماری بود که به 621000 در میلی متر مکعب در دوره نقاهت افزایش یافته بود(05/0>p). در 6 بیمار (24 درصد) اکوکاردیوگرافی درگیری عروق کرونری را نشان داد که همگی به صورت اتساع خفیف عروق کرونر بود. بین بیماران با و بدون درگیری عروق کرونر، تفاوت آماری معناداری در یافته های آزمایشگاهی وجود نداشت