مطالعه اضطراب و عوامل محیطی و روانی تاثیرگذار بر آن در خانواده های بیماران بستری دربخش مراقبت ویژه

از آن جا که اضطراب اثرات مخربی بر افراد می گذارد، از این رو این مطالعه با هدف تعیین اضطراب و عوامل محیطی و روانی تاثیرگذار بر اضطراب خانواده های بیماران بستری در بخش ویژه انجام شد.
در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال 1386 انجام شد، 218 نفر از خانواده ی 130 بیمار بستری به روش نمونه گیری آسان در ساعات ملاقات مراکز آموزشی درمانی مورد نظر انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از دو پرسش نامه «ابزار اضطراب و افسردگی بیمارستانی استاندارد شده» و پرسش نامه محقق ساخته انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
شانس بروز اضطراب در افرادی که اظهار داشتند انجام ملاقات از پشت شیشه در اضطرابشان تاثیر دارد، 4/4 برابر افرادی است که ملاقات از پشت شیشه تاثیری در ایجاد اضطراب آنان نداشت (404/4 (OR=، همچنین شانس بروز اضطراب در موارد عدم ملاقات حضوری با بیمار، وضعیت اقتصادی ضعیف، نگرانی خانواده از هزینه بیمارستان و تغییر نقش افراد خانواده به ترتیب550/3، 904/ 3، 501/2، 308/4 برابر بود.
مشاهده لوله ها و اتصالات، ملاقات از پشت شیشه و عدم ملاقات حضوری، وضعیت اقتصادی ضعیف و نگرانی خانواده در خصوص هزینه و تغییر نقش از عوامل تاثیر گذار در افزایش شانس بروز اضطراب خانواده ها است. توجه به این عوامل و خانواده محور نمودن مراقبت ها می تواند به میزان قابل ملاحظه ای اضطراب خانواده ها را کاهش دهد.