ارزیابی تاثیر مهار کننده ی باسیلوس لیکنیفورمیس بر آفلاتوکسینهای B1 و B2 در محیط کشت آزمایشگاهی و آرد ماهی کیلکا

آفلاتوکسین های مورد استفاده جهت تلقیح، از تیپ های B1 و B2 بوده که در محیط کشت آزمایشگاهی از دو غلظت (12 و 16 نانوگرم بر میلی لیتر برای B1 و 8 و 12 نانوگرم بر میلی لیتر برای B2) استفاده گردید. دوز مورد استفاده باسیلوس نیز دو غلظت 3 و 4 درصد بوده است. غلظت-های مورد استفاده در آرد ماهی کیلکا به ترتیب 2 و 4 میلی لیتر از استاندارد آفلاتوکسین به 50 گرم از آرد ماهی و دوز مورد استفاده باکتری نیز 3 و 4 درصد بوده است. میزان تغییرات باسیلوس و آفلاتوکسین به ترتیب با جذب نوری در طول موج 600 نانومتر توسط دستگاه اسپکتروفتومتر و دستگاه HPLC مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج فاز آزمایشگاهی نشان داد که به هنگام استفاده از دوز 3 درصد باسیلوس لیکنی فورمیس، میزان کاهش B1با غلظت های 12 و 16 نانوگرم بر میلی لیتر به ترتیب 6/88 و 7/84 درصد و B2 با غلظت 8 و 12 نانوگرم بر میلی لیتر به ترتیب 1/98 و 4/92 درصد، میزان کاهش در دوز 4 درصد باسیلوس لیکنی فورمیس به ترتیب 2/95و 6/90 درصد برایB1 با غلظت های 12 و 16 نانوگرم بر میلی لیتر و 1/99 و 3/97 درصد برای B2با غلظت 8 و 12 نانوگرم بر میلی لیتر بوده است. میزان کاهش آفلاتوکسین در آرد ماهی برای تیپ B1و B2 با حضور3 و4 درصد باسیلوس لیکنی فورمیس به همراه 2 و 4 میلی لیتر از سوسپانسیون استاندارد آفلاتوکسین در 50 گرم از آرد برای B1 به ترتیب 5/76 و 6/70 درصد و 9/96 و 4/80 درصد و برای B2 به ترتیب 5/77 و 4/90 درصد و 4/97 و 8/94 درصد بوده است. نتیجه گیری کلی که از این طرح حاصل می شود آن-است که باسیلوس لیکنی فورمیس قادر به کاهش تیپ های شاخص آفلاتوکسین در شرایط آزمایشگاهی و آرد ماهی بوده، می توان از آن به عنوان ابزار بیولوژیک در جهت کنترل آفلاتوکسین استفاده کرد و با دوزهای مشخص به آرد ماهی اضافه نمود.