بررسی استفاده از تغذیه جنینی جوجه های گوشتی به عنوان یک روش تغذیه اولیه

این تحقیق به منظور ارزیابی قابلیت تغذیه جنینی در جبران دسترسی دیر هنگام جوجه های گوشتی به غذا و تاثیر آن بر عملکرد و ویژگی های مورفولوژیک روده جوجه های گوشتی انجام شد. در روز 16 انکوباسیون، 400 عدد تخم مرغ بارور، وزن کشی شده و به 4 گروه آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار شامل 25 عدد تخم مرغ تقسیم شدند. طرح مورد استفاده به صورت فاکتوریل (2×2) در قالب طرح کاملا تصادفی بود. یک میلی لیتر از محلول کربوهیدرات در روز 5/17 انکوباسیون به مایع آمنیوتیک تخم مرغ های بارور دو گروه تزریق شد و در دو گروه دیگر بدون تزریق هیچ ماده ای، مشابه گروه های تزریق شده عمل شد. پس از هچ، جوجه ها شمارش، وزن کشی و بلافاصله به سالن آزمایشی منتقل شدند. دو گروه آزمایشی تزریق شده و بدون تزریق، به مدت 12 ساعت از دسترسی به خوراک محروم شدند، در حالی که دو گروه دیگر که شامل تزریق شده و بدون تزریق بودند، از زمان ورود به سالن آزمایشی، به طور آزاد به خوراک دسترسی داشتند. در روز دوم پرورش، نمونه برداری از روده جهت بررسی مورفولوژیکی صورت گرفت. تزریق کربوهیدرات به داخل تخم مرغ های جوجه کشی، به طور معنی داری موجب افزایش وزن جوجه های هچ شده و نسبت وزن جوجه هچ شده به وزن تخم مرغ جوجه کشی گردید (01/0P<). تزریق محلول کربوهیدرات توانست اثر منفی کاهش وزن سینه (05/0>P) و ران (01/0>P) ناشی از دسترسی دیر هنگام به خوراک در سن 2 روزگی را مرتفع نماید. دسترسی سریع تر به خوراک، موجب افزایش معنی دار وزن بدن (01/0>P) و خوراک مصرفی (05/0>P) در دوره 21-1 روزگی شد، اما این تاثیر در دوره42-21روزگی وکل دوره مشاهده نگردید. اثر تزریق کربوهیدرات بر وزن بدن وخوراک مصرفی در دوره های مختلف، معنی دار نبود (05/0P).
بر اساس نتایج این آزمایش، تزریق کربوهیدرات توانست بخشی از اثرات منفی محرومیت غذایی در سنین اولیه را جبران نماید، اما تزریق کربوهیدرات و گرسنگی اولیه کوتاه مدت بر عملکرد نهایی سویه گوشتی به کار رفته در این آزمایش بی تاثیر بود.