اثر نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان بر امید به زندگی

آنچه در چند دهه اخیر توجه وافر اقتصاددانان را به خود جلب کرده، سرمایه انسانی و تاثیری است که این متغیر بر رشد و توسعه اقتصادی کشورها می گذارد. در دهه اخیر، به نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان و نقشی که این نابرابری در رشد اقتصادی دارد، توجه جدی شده است. اقتصاددانان معتقدند که نابرابری سرمایه انسانی در زنان از طریق تاثیر بر متغیرهای اجتماعی و بهداشتی نظیر امید به زندگی، نرخ مرگ و میر کودکان و... بر رشد اقتصادی تاثیرگذار است. هدف از این تحقیق تبیین نقش نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان بر امید به زندگی است. روش تحقیق بدین صورت است که ابتدا نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان با استفاده از ضریب جینی برای کشورهای درحال توسعه و پیشرفته محاسبه و سپس، با استفاده از معادلات رگرسیونی اثر این نابرابری بر امید به زندگی برای کشورهای درحال توسعه نشان داده شده است. نتایج به دست آمده با استفاده از ضریب جینی از یک سو، نشان دهنده کاهش نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان در مناطق مختلف جهان و از جمله کشور ایران طی چهار دهه اخیر بوده و از سوی دیگر، موکد این مطلب است که در کشورهای در حال توسعه هر چه از نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان کاسته شود، امید به زندگی به طور معناداری افزایش می یابد. نکته قابل توجه و دستاورد مهم دیگر این پژوهش این است که کاهش نابرابری سرمایه انسانی در زنان به طور معناداری بیشتر از کاهش آن در مردان بر امید به زندگی تاثیر می گذارد.