تکلم و گفت و گوی حیوانات در قرآن کریم

حضور حیوانات در داستان های قرآنی در کنار شخصیت های انسانی، این داستان ها را خارق العاده و جذاب ساخته و حیرت همگان و تشکیک برخی را سبب شده است. باید توجه داشت که حیوانات به رغم تفاوت در نوع و سطح، از موهبت زبان به عنوان عنصر برقراری ارتباط برخوردارند و برخی افراد انسانی به واسطه امتیازات و کمال انسانی خود قادر به دریافت و فهم زبان حیوانات هستند. تفاوت این دو(انسان وحیوان)، از حیث کیفیت نطق است و این بدین خاطر است که، زبان هر گروه از مخلوقات -به خاطر اختلاف جامعه آن ها-، با هم متفاوت است. گفت وگوی حیوانات در قرآن کریم از چند جهت حائز اهمیت است: 1- به وسیله سخن گفتن آنان، به آنان شخصیت انسانی و داستانی داده شده است. 2- معارف والایی از زبان آن ها نقل شده است. 3- حضور حیوانات(به صورت حقیقی) در داستان های قرآنی در کنار افراد انسانی، این داستان ها را خارق العاده و جذاب ساخته و حیرت همگان و تشکیک برخی را سبب شده است. این گفت وگو، به چهار صورت در قرآن کریم آمده است: 1-گفت وگوی حیوانات با اشخاص بشری، 2-گفت وگوی حیوانات با یکدیگر، 3-گفت وگوی خدا با حیوانات، 4-گفت وگوی حیوانات با خدا.