برخی از ویژگی های برجسته شعر اعشی

اعشی، «صناجه العرب= چنگی عرب» یکی از شاعران طبقه ی اول عصر جاهلی است که او در سرودن اشعار غنایی متبحر بوده است.وی در تمامی موضوعات شعری طبع آزمایی کرده و بیشتر اشعار او در مدح سروده شده. مدایح وی تکسبی بوده و به همان مضامین دوره جاهلی می باشد. با این تفاوت که اعشی مثل شاعران عصر عباسی در مدح صفات ممدوح بسیار مبالغه می کند. او در باب خمر بر دیگر شاعران جاهلی غلبه می کند و در هجو، به سخره گرفتن مهجو می پردازد. تغزل های وی مادی و جسمانی است و بخش گسترده ای از اشعار او را در برمی گیرد. طبق بررسی ها این شاعر گاهی شعر خود را در قالب داستان بیان می دارد و از به کار بردن الفاظ فارسی و رومی و حبشی و غیره ابایی ندارد. به اختصار می توان گفت که سادگی واژگان، استفاده از اوزان آهنگین، خیال رنگین، عاطفه صادقانه، طولانی بودن قصاید، فراوانی رخدادهای تاریخی، استفاده ی بسیار از آرایه های ادبی همچون تنسیق صفات و تجرید، کثرت تضمین و استطراد از ویژگی های شعری او به شمار می رود. مقاله ی حاضر برآن است تا خلاقیت های این شاعر جاهلی را در انواع موضوعات نمایان سازد و مضامین و ویژگی های شعری وی را با تکیه بر اشعار او بررسی کند و در اختیار ادب دوستان به ویژه فارسی زبان قرار دهد.