بررسی میزان ثبات ایمپلنتهای load شده با Over denture در چند کلینیک خصوصی طی سالهای 86-85

در گذشته ارزیابی نتایج حاصله از درمان های ایمپلنت توسط تکنیکهای رادیوگرافی و محدود کلینیکی نظیر دق (Percussion) محقق می گردید که تنها هدف و کارآیی آن مشخص نمودن Failure ها و Peri Implant bone resorption بوده است.
با استفاده R.F.A به یک معیار کمی صحیح وقابل مقایسه جهت بررسی ثبات ایمپلنت ها می رسیم. هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان ثبات ایمپلنتهای Load شده با Over denture درچند کلینیک خصوصی طی سالهای 86-85 بود.

این تحقیق بصورت Cross – sectional انجام پذیرفت. بیمارانی که (13 بیمار) با سیستم Swiss – plus تحت درمان ایمپلنت قرار گرفته و سپس با اوردنچر Load شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفته و در یکی از گروه های پنجگانه دکتر میش قرار گرفتند و پس از خارج نمودن Abutment و اتصال Smart-peg خود Fixture ها توسط دستگاه Osstell – mentor مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند و میزان I.S.Q مشخص گردید. روش نمونه گیری در این تحقیق بصورت مراجعه مستمر (Sequential) بوده و سپس داده ها توسط آزمونهای آماری Chi-Square و T-test آنالیز گردیده است.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج حاصله نتیجه گیری می شود که Implant های ساپورت کننده اوردنچر در کلینیکهای مورد مطالعه همراه با ثبات مطلوب میباشد. همچنین میزان ثبات ایمپلنت در هر مقطعی از پروسه درمان بیش از هر فاکتوری متاثر ازمیزان ثبات اولیه آن (primary stability) حین Placement می باشد که خود ثبات اولیه نیز بیش از هر فاکتوری منوط به مهارت جراح و رعایت صحیح پروتکل جراحی می باشد.