مقایسه ارزش تشخیصی پیوری و باکتریوری در تشخیص عفونت ادراری بدون علامت زنان باردار

باکتریوری آسمیتوماتیک شایع ترین عفونت ادراری در طی حاملگی می باشد. غربالگری روتین باکتریوری در اولین ویزیت پرناتال پیشنهاد می شود. غربالگری به روش کشت ادرار ممکن است مقرون به صرفه نباشد به همین دلیل تستهای غربالگری دیگری مورد بحث است. هدف این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی پیوری و باکتریوری در تشخیص باکتریوری بدون علامت در زنان باردار بود.
مطالعه بصورت مقطعی، بر روی 1246 زن باردار که برای کنترل زمان بارداری مراجعه کرده بودند و هیچگونه شکایت ادراری نداشتند صورت گرفت. جهت کلیه بیماران آزمایش کامل ادرار (شمارش لکوسیت، بررسی باکتریوری) و کشت ادرار انجام شد. سپس بیماران در سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند: 1. گروهی که در آزمایش ادرار فقط پیوری داشتند (5 لکوسیت یا بیشتر در میدان با درشت نمایی زیاد(، 2. گروهی که در آزمایش ادرار فقط باکتریوری داشتند. 3. گروهی که در آزمایش ادرار همزمان باکتریوری و پیوری را داشته اند. نتایج کشت مثبت به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شد. کشت در صورت وجود بیش از 105 باکتری از یک نوع در میلی لیتر ادرار مثبت تلقی گردید. سپس آنالیز آماری و تعیین حساسیت، ویژگی، پیش آگهی مثبت و پیش آگهی منفی در مورد هر سه دسته با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد.
از 1246 مورد، در 123 نفر (9%) کشت ادرار مثبت بود و 222 نفر در آزمایش ادرار پیوری یا باکتریوری یا هر دو را داشتند. در بیمارانی که فقط پیوری داشتند (78 مورد)، 34 مورد کشت ادرار مثبت بود (5/43%)، حساسیت 9/86%، ویژگی 5/94%، ارزش اخباری مثبت (PPV) مساوی 7/57% و ارزش اخباری منفی (NPV) مساوی 3/99% بود. از نظر باکتریوری، 73 نفر باکتریوری داشتند که از این تعداد 27 نفر کشت مثبت داشتند (9/36%). حساسیت تست 8/91%، ویژگی 3/99%، 8/54%=PPV و 3/99%=NPV بود. در گروهی از بیماران که هم پیوری و هم باکتریوری داشتند (71 نفر)، 52 نفر کشت مثبت داشتند (2/73%). حساسیت تست 1/88%، ویژگی تست 3/98%، PPV تست 2/73% و NPV تست 3/99% بود. در کل بیماران، فقط 7 مورد (5/0%) کشت ادرار مثبت بود که باکتریوری یا پیوری در مورد آنان گزارش نشده بود ترکیب پیوری و باکتریوری در آزمایش کامل ادرار و یا پیوری با تعداد لکوسیت بیشتر از 10 در میدان با درشتنمایی زیاد و باکتریوری در حد زیاد، حساسیت، ویژگی، PPV و NPV بالایی برای تشخیص عفونت ادراری دارد که می توان بر اساس یک آنالیز ادراری جهت بیمار تصمیم گیری کرد و فقط 7/7% بیمارانی که آنالیز ادراری در آنها انجام می شود، نیاز به انجام کشت ادرار برای تشخیص عفونت ادراری دارند.