نتایج شکستن سنگ های کالیس فوقانی به روش زیردنده ای

روش های بین دنده ای و فوق دنده ای راه معمول برای روش سنگ شکنی کلیه از طریق پوست (PCNL) در سنگ های کالیس فوقانی می باشند؛ ولی منجر به عوارض جانبی در ریه و پلور می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی روش سنگ شکنی کلیه از طریق پوست در سنگ های کالیس فوقانی با دستیابی از طریق زیردنده ای انجام شد.

این مطالعه توصیفی روی 17 بیمار با سنگ های کالیس فوقانی به تعداد 1 الی 5 عدد به ابعاد 11الی 27 میلی متر که کاندیدای PCNL در مرکز ارولوژی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال های 87-1386 شدند؛ انجام گردید. اولتراسونوگرافی و IVP قبل از عمل انجام شد. همچنین عمل PCNL در وضعیت پرون صورت پذیرفت و راهیابی به داخل کالیس فوقانی از طریق زیردنده ای در حین دم عمیق طول کشیده ایجاد شده توسط بیهوشی دهنده و با راهنمایی فلوروسکوپی انجام شد. سپس با گذاشتن گایدوایر و دیلاتاسیون 28 تا 30 فرنچ، شیت آمپلاتز گذاشته شد و نفروسکوپی انجام گردید.

17 بیمار (12 مرد و 5 زن) با سنگ های کالیس فوقانی مطالعه شدند. در 2 بیمار یکی به علت غیرطبیعی بودن و چرخش غیرطبیعی و در دیگری به علت سابقه عمل جراحی و عدم تحرک کلیه با تنفس عمیق؛ امکان دستیابی به کالیس فوقانی از طریق زیردنده ای فراهم نشد و از روش بین دنده ای استفاده گردید. در 5 بیمار سنگ های کوچک تر از یک سانتی متر با گراسپ خارج شدند. در 10 بیمار بعد از لیتوتریپسی پنوماتیک قطعات سنگ ها خارج گردید. 11 بیمار (73.3%) عاری از سنگ شدند. 4 بیمار باقی مانده سنگ بزرگ تر از 5 میلی متر داشتند که در 2 بیمار بعد از یک نوبت ESWL برطرف شدند. 3 بیمار نیازمند دیلاتاسیون گردن کالیس برای تخلیه کامل سنگ ها بودند. هیچ مورد عفونت، خونریزی نیازمند به ترانسفوزیون، هیدروتوراکس، پنوموتوراکس و اختلالات تنفسی در حین و یا پس از عمل دیده نشد. در یک بیمار تجمع مایع در اطراف کلیه با حدود 5سانتی متر، روز بعد از عمل مشخص گردید که با درمان نگهدارنده و آنتی بیوتیک در طی یک هفته کاهش یافت و پس از سه هفته برطرف شد.

سنگ شکنی کلیه از طریق پوست به روش زیردنده ای راه کاری سالم و قابل انجام با عوارض کم است و آن را می توان جایگزین روش فوق دنده ای برای درمان سنگ های کالیس فوقانی نمود.