عوارض طولانی مدت ریوی در قربانیان سلاح های شیمیایی کردستان عراق

عراق در سال های 1359 تا 1367 حملات شیمیایی متعددی روی افراد غیرنظامی مناطق شمال غربی ایران و عراق داشته است. هدف از این مطالعه، بررسی عوارض طولانی مدت ریوی در مصدومان شیمیایی غیرنظامی در منطقه کردستان عراق بود. این مطالعه مقطعی- توصیفی در سال 1387 روی مصدومان شیمیایی کرد عراقی که فراخوان عمومی شدند، انجام شد و 479 فرد واجد شرایط به روش سرشماری انتخاب و وارد مطاله شدند. سپس مراجعین مورد معاینه قرار گرفتند و اسپیرومتری و اسکن ریوی شدند. وجود تاول پوستی پس از حادثه ملاک تشخیصی تماس با گاز خردل درنظر گرفته شد. بر این اساس افراد مورد مطالعه به دو گروه مصدومان با علامت تاول و مصدومان بدون علامت تاول تقسیم شدند. نتایج به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS 16 با آزمون کولموگروف- اسمیرنف، آزمون های T مستقل، مجذور کای، دقیق فیشر و رگرسیون چندمتغیره در دو گروه مقایسه شدند.
از مجموع 479 نفر، 45.7% مرد و 54.3% زن و متوسط سنی 13.7±43.1 بود. 15.2% بیماران اسپیرومتری غیرطبیعی و 46.6% آنها احتباس هوایی در اسکن ریوی داشتند که بین گروه های با تاول (287 نفر) و بدون تاول تفاوت معنی دار وجود نداشت، هرچند گروه با تاول علایم تنفسی بدتر و عملکرد ریوی پایین تری به ویژه در بین ساکنین حلبچه داشتند.
مصدومین شیمیایی عراق دچار عوارض ریوی با درجه شدید هستند که می تواند به دلیل نبود آموزش های لازم پیشگیری برای کاهش تماس با عوامل شیمیایی و درمان های فوری پس از حادثه باشد.