مقایسه تجویز اکسی توسین وپروستاگلاندین اف دو آلفاجهت دفع جفت پس از القاء زایمان در تلیسه های هلشتاین

یکی از عوارض مهم القاء زایمان در گاوها و تلیسه ها، جفت ماندگی پس از زایمان است که باعث کاهش راندمان تولید مثلی در حیوان می شود.در این بررسی در 100 راس تلیسه آبستن، القای زایمان بوسیله دگزامتازون به همراه دوز لوتئولتیک پروستاگلاندین انجام گرفت. 40 راس تلیسه از 100 راس، جهت بررسی و بدست آمدن نتایج این تحقیق، انتخاب گردیدند و به دو گروه 20 راسی تقسیم شدند، و به هر یک از این دو گروه به منظور دفع جفت پروستاگلاندین و اکسی توسین به ترتیب با دوز 750 میکرو گرم بر میلی لیتر (3 میلی لیتر) و 100 واحد بین المللی بصورت عضلانی تزریق شد. قابل توجه است که هر کدام از این دو گروه، خود به دو زیر مجموعه ی 10 تایی طبقه بندی شدند. این طبقه بندی بر اساس جنسیت گوساله های تازه به دنیا آمده بود.نتایج حاصل نشان داد درتلیسه هایی که پس از زایمان پروستاگلاندین دریافت کرده اند نسبت به تلیسه هایی که اکسی توسین به آنها تزریق شده است، بطور معنی داری زمان دفع جفت کاهش یافته است، همچنین در تلیسه هایی که گوساله نر به دنیا آورده و پس از زایمان پروستاگلاندین دریافت کرده اند بطور معنی داری کمترین زمان خروج جفت و تلیسه هایی که گوساله ماده به دنیا آورده وپس از زایمان اکسی توسین به آنها تزریق شده مدت زمان دفع جفت بطور معنی داری بیشتر است.