بررسی روش های مختلف تشخیص ابتلا به کیست هیداتیک در انسان

سیستیک اکینوکوکوزیس، بیماری انگلی است که با ابتلا به مرحله نوزادی اکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می شود و از اهمیت بهداشتی در ایران و سایر کشورها برخوردار است. تشخیص بیماری با توجه به نتایج رادیوگرافی و آزمونهای سرلوژیک صورت می گیرد. علائم کلینیکی تا وقتی که ساختار کیست تشکیل نشده و به اندازه مورد نظر نرسد، آشکار نخواهد شد، لذا در این شرایط، همچنین در بیماران فاقد علائم اختصاصی بسهولت می توان از روش های سرمی استفاده کرد. آزمون های سرمی متعددی برای ردیابی پادتن یا پادگن مورد استفاده قرار می گیرند. اگر چه روش های سرمی نظیر هماگلوتیناسیون غیرمستقیم، ایمونوفلورسانس غیرمستقیم و... در تشخیص هیداتیدوز انسانی رایج هستند ولی منشا پادگن و روش مورد استفاده در شناسایی بیماری موثر می باشند. علاوه بر این سویه های متنوع و متعدد کیست هیداتیک اغلب باعث ویژگی های زیستی خاصی شده که مسلما بر اپیدمیولوژی هیداتیدوز، تشخیص، درمان و کنترل بیماری تاثیرگذار خواهند بود. با توجه به آنچه که به اختصار اشاره شد در بررسی حاضر سعی شده است تا روش های تشخیص این بیماری تبیین و تفسیر گردد.