تعیین ارتباط سقط خود به خودی و مواجهه شغلی با حلال های آلی

امروزه برخی مطالعه ها بیانگر اثر سوء مواجهه با مواد شیمیایی، به ویژه حلال های آلی بر سیستم تولید مثلی زنان می باشند. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی با حلال های آلی در صنعت داروسازی بود.
این مطالعه توصیفی تحلیلی در یکی از کارخانه های داروسازی واقع در حومه شهر تهران در سال 1389 انجام شد. در این مطالعه خانم های متاهل شاغل در واحدهای آزمایشگاهی یک کارخانه داروسازی که با حلال های آلی مواجهه شغلی داشتند، با خانم های متاهل شاغل در واحدهای بسته بندی این کارخانه که با حلال های آلی مواجهه شغلی نداشتند، از نظر فراوانی سقط خود به خودی و مدت زمان انتظار برای بارداری یکدیگر مقایسه شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مجذور کای، تی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
در این مطالعه فراوانی سقط خود به خودی در کارکنان مواجهه یافته با حلال های آلی 7/10 درصد بود. این مطالعه نشان داد که حتی پس از تعدیل عوامل مخدوش کننده، بین سقط خود به خودی و مواجهه شغلی با مخلوط حلال های آلی ارتباط معنی داری وجود دارد(001/0p<) و این ارتباط با افزایش سطح مواجهه با حلال های آلی افزایش می یابد. هم چنین ارتباط معنی داری بین مواجهه شغلی با حلال های آلی و افرایش زمان انتظار بارداری دیده شد(05/0p<). علاوه بر آن، این مطالعه نشان داد که حتی پس از تعدیل عوامل مخدوش کننده، خانم های شیفت کار به طورمعنی داری بیشتر از افراد روزکار دچار سقط خود به خودی می شوند(001/0p<).
بر اساس نتایج این مطالعه از آنجایی که احتمال سقط خود به خودی ناشی از مواجهه شغلی با انواع مواد شیمیایی از جمله حلال های آلی وجود دارد، لذا بررسی وضعیت مواجهات شغلی کارگران می تواند در ارتقاء وضعیت بهداشت باروری آنها کمک کننده باشد.