معناداری و اثبات پذیری گزاره های دینی

بحث از معناداری و اثبات پذیری گزاره های دینی، از جمله مسائلی است که در حوزه مباحث کلام جدید و فلسفه دین، اهمیت و اولویت خاصی دارد. در این مقاله می کوشیم تا با بررسی اجمالی برخی نظریات مطرح شده در این خصوص، به مبنای معناداری و اثبات پذیری گزاره های دینی توجه کنیم. با توجه به گستردگی این بحث و ارتباط آن با مباحث گوناگون در حوزه معرفت شناسی، فلسفه علم و فلسفه ذهن، صرفا به ذکر آرا و اقوال و تحلیل کلی آن ها در این زمینه بسنده شده است.
در این جهت دیدگاه های مطرح در مقاله در دو محور دیدگاه های پوزیتویستی (معیاری زبان علم) و دیدگاه های تحلیل کارکردی گزاره ها، ارائه، و ویژگی های اصلی نظریات پیشگفته، خلاصه شده است. نگارنده با تاکید بر این که تمام نظریات مطرح شده، به رغم تنو ع و تعدد، رویکرد پوزیتویستی را دنبال می کند، با اشاره به مساله معرفت و تحلیل اجزای معرفت، مقولات و گزاره های دینی را به طور کامل، معنادار و اثبات پذیر می داند، و شواهد و براهینی بر این مطلب اقامه می کند. در مقاله، به ضرورت و لزوم تفکیک بین دو مقوله معناداری و اثبات پذیری که اهمیت خاصی دارد نیز اشاره شده است.