نقد مکتبی داستانهای صادق هدایت

داستانهای صادق هدایت به مثابهی منشوری است که از زوایای مختلف قابل بحث و بررسی است. در آثار هدایت رگه هایی از اندیشه های رئالیستی، ناتورالیستی و گاه سورآلیستی قابل مشاهده است. لذا به برخی از اندیشه های «ناتورالیستی» صادق هدایت خواهیم پرداخت.
ناتورالیسم، نهضتی ادبی است که شکل افراطی واقعگرایی (Real) شمرده میشود. این مکتب در ادبیات، نظری های است که کردار، گرایش و اندیشه را زاییدهی غرایز و امیال طبیعی، میداند؛ به هیچ رویداد یا پدیدهی فوق طبیعی قایل نیست و همهی واقعیات و پدیده ها را موجود در طبیعت و در دایرهی علوم طبیعی تفسیر میکند. بدین ترتیب، ناتورالیسم در ادبیات بر جنبه های توارث محیط و بر مشاهدهی زندگی به دور از آرمانگرایی تاکید میورزد و در این راه به ترسیم جزئیات، ولو زشت و ناخوشایند میپردازد. «ناتورالیسم» ادبی از طریق ترجمه های صورت گرفته در دوران مشروطیت وارد حوزهی ادبیات ایران شد و نویسندگانی چند، از جمله صادق هدایت، صادق چوبک و... را تحت تاثیر قرار داد. در این مقاله تاثیر ناتورالیسم در آثار صادق هدایت مورد بررسی قرار گرفته است.