روند بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر نگرش نسبت به بیماری در مبتلایان به دیابت نوع یک

دیابت بیماری مزمنی است که عوارض ناتوان کننده جدی را ایجاد می کند و برای کنترل موفق آن، آموزش بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است. بررسی متون نشان می دهد که استفاده از برنامه توانمند سازی بدین منظور که بیمار درآن نقش فعالی در مراقبت از خود به عهده می گیرد، به میزان کافی انجام نمی شود و پژوهش در این زمینه ضروری به نظر می رسد.
هدف این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش در قالب برنامه توانمندسازی بر نگرش نسبت به بیماری، در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک می باشد این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک، در دو گروه مداخله و کنترل اجرا شده است. ابزار بررسی، پرسشنامه نگرش سنجی در دیابت بود که به هر دو گروه داده شد. سپس برنامه توانمندسازی، در طی 6 جلسه برای گروه مداخله اجرا گردید. 5/1 ماه بعد از مداخله هر دو گروه مجددا پرسشنامه را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (ویرایش 15) استفاده شد.
قبل از اجرای مداخله بین میانگین نمرات نگرش نسبت به بیماری در هر دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0p>). اما پس از مداخله تغییرات مثبت در نگرش در گروه مداخله ایجاد گردید (000/0P=).
نتایج تحقیق مبین این است که اجرای برنامه توانمندسازی بر نگرش نسبت به بیماری بیماران مبتلا به دیابت نوع یک اثر داشته و موجب تغییرات مثبت در مقیاس کلی نگرش نسبت به بیماری و مقیاس فرعی استقلال بیمار گردیده است. اجرای برنامه های مشابه می تواند موجب ارتقاء نگرش نسبت به بیماری و بالطبع پذیرش مسئولیت خودمراقبتی توسط بیمار، و در نهایت بهبود وضعیت سلامت این بیماران گردد.