ثابت کردن شکستگی تنه استخوان بازو به روش کمتر تهاجمی

پیش روش های مختلفی برای درمان شکستگی تنه استخوان بازو وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج تثبیت این شکستگی ها به روش کمتر تهاجمی بود.
در این مطالعه آینده نگر، 10 بیمار (7 مرد، 3 زن) دچار شکستگی تروماتیک تنه استخوان بازو بررسی شدند. میانگین سنی بیماران 8/9±7/31 سال (51-16 سال) بود. براساس طبقه بندی OTA، یک بیمار دچار شکستگیA1، دو بیمار A2، سه بیمار A3، سه بیمار B2 و یک بیمار C2 بودند. میانگین فاصله شکستگی از آرنج 11/3±7/7 سانتی متر (13-5/4 سانتی متر) بود. دو بیمار دچار له شدگی عصب رادیال بودند. بیماران با استفاده از روش کمتر تهاجمی درمان شدند. کارآیی شانه و آرنج با دو معیار نمره دهی شانه دانشگاه کالیفرنیا- لوس آنجلس (UCLA) و آرنج مایو (MEPS) ارزیابی شد. میانگین زمان پیگیری 9 ماه بود.
میانگین زاویه دو قطعه بعد از جوش خوردن 2/3±7/7 درجه بود. در تمامی بیماران میزان چرخش طبیعی بود و کوتاهی قد دیده نشد. یک بیمار دچار تاخیر جوش خوردگی شد و در نتیجه به پیوند استخوان نیاز پیدا کرد. میانگین نمرات کارآیی شانه و آرنج به ترتیب 2/1±2/34 و 3/6±97 بود. در هیچ یک از بیماران آسیب عصب رادیال دیده نشد و دو بیمار دچار له شدگی عصب رادیال نیز پس از 4 و 5/4 ماه بهبود یافتند.
روش کمتر تهاجمی باعث آسیب اندک بافت نرم می شود. این روش با میزان جوش خوردگی بالا و عوارض کمتری همراه است و می توان از آن در درمان شکستگی های تنه استخوان بازو استفاده کرد.